Column Gerard Vermeeren: Capelse zomeravond

Capelle - Dit is de column van Gerard Vermeeren van deze week.

Ik ga zitten waar de zon is. Je vindt me nooit op dezelfde plek. Een terras op het Plaça de Catalunya of op het North Shore strand van Oahu. Op het dek varend tussen de eilandjes van Indonesië of op het Stadsplein van Capelle aan den IJssel. Maar het meest in mijn achtertuin. Wanneer de zon weg is, ben ik het niet lang daarna ook.

Hetzelfde geldt ook een beetje voor de maan - een volle wel te verstaan. De terrasjes sla ik dan meestal over omdat ze dan doorgaans gesloten zijn. Het licht van de maan - weerkaatsing van diezelfde zon - vind ik misschien wel intrigerender. Er gaat vaak stilte mee gepaard. De stilte die doorgaans ontbreekt op een zonnige dag. Je hoort bestellingen, de aanleg van zandkastelen of het verkeer razen. Het typische zomerse geluid vond je vaak op het strand. Liggend op één oor kwam het geluid binnen van een radiospeler van even verderop. Nu zijn het de oordopjes waardoor iedereen de zomerhits voor zichzelf houdt. De vraag om een ijsje van spelende kinderen is wel onveranderd gebleven. Ook de zweetdruppeltjes die zijwaarts je ogen inlopen. De patatlucht van de uitbater die daarmee ‘verraadt’ aanwezig te zijn; dus ook de verfrissende blikjes frisdrank. En het hete zand dat je pas doet versnellen naar zijn tent of de verkoelende branding.

Het kriebelige zout en zand op je rug wanneer je tegen vijven de verzengende hitte van je auto instapt. Het aansluiten in de lange rij auto’s huiswaarts met de raampjes wagenwijd open. Alhoewel, dat laatste is dan wel weer anders dan toen; het is vervangen door de airconditioning. Auto’s van weleer trekken voorbij aan de file. Menigeen vergaapt zich aan de Kever cabrio’s, MG’s en Triumphs die van stal zijn gehaald en worden geshowd in het mooie weer.

Thuis komt uit alle tuinen dezelfde lucht; die van gebraden vlees. Massaal zijn we aan het barbecueën. Was het geen zomer, dan brengt deze lucht je wel in zomerse sferen.

Ik hoor de Baantjertune - Toots Thielemans - als ik laat op een zomerse donderdagavond langs het Stadsplein loop. Marktlui breken de kramen af van de markt eerder die dag. Als in de titelrol van elke aflevering komt het beeld boven van de wagen die een plein schoonspuit. Piet Römer loopt er in zijn kaki regenjas langs. Als vanzelf fluit ik de melodie. Ik ben nog net op tijd om voor negenen het dessert te kopen: schepijs.

Van de schrijver Gerard Vermeeren verscheen het boek ‘Zeewaardig’ bij uitgeverij Boekscout.nl. In september verschijnt bij dezelfde uitgeverij zijn tweede boek: ‘Een raar seizoen en een rare vogel’.