Patrick Rietveld schrijft gedichten over periode met zaadbalkanker: ‘Het is voor mij een stuk verwerking’

CAPELLE • Na de diagnose zaadbalkanker op 30 december 2014 ging Patrick Rietveld gedichten schrijven over hoe hij dingen beleefde, om alles een beetje een plaats te geven en te verwerken. Inmiddels is het zeven jaar later en heeft hij bijna 50 gedichten over deze periode geschreven. Op 1 november komt zijn boek uit.

Rietveld kwam op het idee nadat bij hem de diagnose werd vastgesteld. “Als je de diagnose net hebt gehoord, zit je in de vuurlinie. Ik bleek verder geen uitzaaiingen te hebben en had 99 procent overlevingskans maar kreeg preventief bestralingen. Maar je kan het niet van een afstand bekijken, dus ben ik er gedichten over gaan schrijven. Nu is het 7 jaar later en kun je zien hoe het groeiproces is geweest. Sommige gedichten zijn melancholisch, andere heel positief. Maar het proces daaraan voorafgaand was slopend. Ik heb het boek geschreven voor lotgenoten en hun dierbaren of geïnteresseerden. Ik wil ze laten zien dat er hierna nog een leven is. Er zijn ook profvoetballers die het hebben gehad. Ik vraag me af hoe die ermee omgaan.” 

Taboe
De schrijver zegt dat het niet iets is waar je makkelijk over praat. Er rust een taboe op.

“Een vriendin zei dat ik erover moest blijven praten en dat heb ik gedaan. Ik ging ook naar een inloophuis in Krimpen. De eerste drie maanden zit je in een roes en ineens ben je klaar. Vanaf dat moment ontploft de bubbel waarin je zat en ga je je bewust worden wat je is overkomen. Dat is het zwarte gat. Dat betekent niet dat je depressief bent maar alles in je hoofd gaat herbeleven. Dan nog het trieste feit dat mijn moeder twee maanden voordat ik de diagnose kreeg, borstkanker kreeg. Mijn vader heeft in die tijd wat te verstouwen gehad en kon niet rekenen op sympathie van collega’s en zijn baas.” 

Het boek komt uit op 1 november. Patrick: “Ik ben nu nog bezig met de laatste paar gedichten. Die wil ik over veertien dagen af hebben en daarna wil ik de ruwe versie nakijken; woorden schrappen en de ritmiek in een bepaald gedicht behouden. Het idee van de bundel en ook de titel ontstonden toen ik door het Schollebos naar mijn beste vriend liep. Misschien kan het voor hen inspiratie zijn. Ik wil laten zien dat het een ziekte van alle leeftijden is. Je kan het vanaf je vijftiende krijgen. De ziekte treft 800 mannen per jaar.”

Armstorng
Rietveld: “Wielrenner Lance Armstrong is altijd mijn grote voorbeeld geweest. Deze man had een overlevingskans van drie procent omdat de uitzaaiingen overal zaten. Dat hij er bovenop is gekomen, is gewoon een wonder. Ik heb me daar altijd aan vastgehouden en volgens mensen in mijn omgeving ga ik er relatief goed mee om. Ik blijf heel cynisch. Je gaat een bepaald soort humor ontwikkelen. Dat is een verdedigingsmechanisme maar ook een medicijn. Ik ben heel Rotterdams opgevoed: ‘Niet klagen, maar dragen’. Je hebt altijd bepaalde bijverschijnselen. Je weet dat het gaat genezen, maar het heeft z’n tijd nodig. Jouw lichaam zegt zelf hoe lang je de tijd nodig hebt. Enkele vrienden spaarden mij door er niet over te praten, maar ik vond dat ze dat wel moesten doen. Ik ben er wel allergisch voor als ze overal het woord ‘kanker’ gebruiken. Vooral als het apies zijn die nog niks van de wereld hebben gezien.”

Dichter Patrick Rietveld heeft vele gedichten geschreven. “Ik ben te vinden in de eregalerij van Capelle bij de Capelse schrijvers in de bibliotheek van Capelle. Op de Facebookpagina van Radio Capelle is bij mijn naam te zien welke gedichten ik als huisdichter bij Radio Capelle heb voorgedragen. Ik heb zelf ook een Facebookpagina, waarop men mij een vriendschapsverzoek kan sturen. Hierop staan ook gedichten voor de nieuwe bundel en komt ook een link om het boek te kunnen bestellen. De volledige opbrengst van het boek schenk ik aan de Stichting Zaadbalkanker.”

Annemarie van der Ploeg