Stefan Brons voelt zich een echte CKC-er
Sport
1.794
keer gelezen
KRALINGSE VEER • Hoewel Stefan Brons nog maar vier seizoenen lid is van CKC, voelt het voor de linksback aan of hij nooit ergens anders gevoetbald heeft.
“Het is lastig onder woorden te brengen”, glimlacht hij. “Maar ik ga het toch proberen. Dit is een echte vereniging met de kantine als kloppend hart en veel mensen die hier al hun leven lang rondlopen. Een soort thuis.”
In de zomer van 2018 meldde Stefan Brons zich bij CKC, in het kielzog van trainer Mario Meijer en drie ploeggenoten van zijn vorige club Excelsior. De Kralingse Veerders speelden in de vierde klasse en wilden graag omhoog. Dat lukte uiteindelijk het afgelopen seizoen, en op wat voor manier. “Werkelijk álles viel onze kant op”, grijnst Stefan Brons wanneer hij de zegetocht in gedachten terughaalt. “Uiteindelijk pakten we ongeslagen het kampioenschap. een droomjaar.”
Aanvallend
Dat het eerder niet lukte om promotie binnen te halen, lag volgens Brons niet aan een gebrek aan kwaliteit. “Misschien speelden we in die voorgaande jaren wel ons beste voetbal”, zegt hij. “Punt alleen was dat we misschien wat te aanvallend opereerden. waardoor we regelmatig het deksel op de neus kregen. Mario koos vorig seizoen voor een realistischer insteek, waarbij we, als dat nodig was, delen van de wedstrijd op onze defensie leunden en op andere momenten vol voor de aanval kozen. Dat vermogen om per duelfase en per tegenstander te kiezen voor een andere strijdwijze, maakte ons voor veel ploegen lastig te bespelen en leverde uiteindelijk succes op. Ik verwacht dat we op dezelfde voet verder gaan nu we in de derde klasse uitkomen. Nee, we zullen niet elke partij winnen, maar zijn desondanks sterk genoeg om leuk mee te doen. Daar ben ik van overtuigd.”
In het elftal van Mario Meijer fungeert Stefan Brons - in het dagelijks leven als contractmanager werkzaam bij Rechtbank Rotterdam - als linksback. “Dat klinkt misschien wat saai,” geeft hij toe. “Maar de manier waarop we het bij CKC invullen is leuk en dynamisch. Waar mogelijk trek ik mee naar voren en neemt een ploeggenoot mijn positie over. Wanneer dat niet verantwoord is, beperk ik me tot mijn puur verdedigende taken. En verder geniet ik van het team en de mensen eromheen. We hebben een selectie van spelers die het allemaal goed met elkaar kunnen vinden. In het veld én in de kantine. Ik ga hier nooit meer weg.”
Jan Timmer