Dick Koolmees is voor altijd CVV Zwervers voetbalicoon

Sparta, Excelsior, AZ; ze deden alle drie een vergeefse poging om Dick Koolmees aan te trekken. “Ik hoorde samen met mijn vader de voorstellen aan, maar het kwam er niet van.Bij Excelsior zou ik 50 gulden bij een overwinning en 15 gulden bij een gelijkspel ontvangen. Bij verlies kreeg je niets en de treinreis naar uitwedstrijden moest je zelf bekostigen. Pa reageerde meteen met: ‘die 50 gulden betaal ik hem zelf wel! Dick blijft bij Zwervers!”. Ook een overgang naar Gouda ging niet door, hoewel ze daar flink met de geldbuidel zwaaiden. Mijn vader zei tegen de secretaris van Zwervers dat ie hem zou weten te vinden als hij mijn overschrijvingsformulier zou ondertekenen. Je snapt de uitkomst al, ha ha!”

Door Jan J. Timmer

Capelle - Diverse betaald voetbalclubs dongen naar de gunsten van die veel scorende spits, maar Dick Koolmees bleef CVV Zwervers altijd trouw Een levende legende met de uitstraling van een pure liefhebber

We treffen Dick Koolmees (69) in zijn ‘natuurlijke habitat’, het clubgebouw van CVV Zwervers. Na een lange voetballoopbaan, die hij op 43-jarige leeftijd afsloot in het derde elftal, bleef hij actief bij zijn club. De voormalige goaltjesdief is alweer een flink aantal jaren actief als beheerder van de kantine en uit dien hoofde vrijwel dagelijks op sportpark Couwenhoek te vinden.

“Een vrijwilligersjob waar ik veel plezier aan beleef. Alleen op maandagen ben ik er niet, de rest van de week wél. Het kost eigenlijk steeds meer tijd, temeer als je weet dat ons ledenaantal de voorbije decennia zo’n beetje verdubbeld is naar pakweg 860 leden. Mooi om te zien. De vereniging bloeit.”

Als jongen van 10 werd hij ooit lid van Zwervers. “Dat was een vanzelfsprekendheid”, glimlacht hij. “Mijn vader was in hart en nieren ‘Zwervers-man’. Ik kan me het veld aan de Kerklaan nog goed herinneren. Een echte ‘knollentuin’ waar je eerst de schapen van het veld moest verjagen om te kunnen voetballen. Als het geregend had pompten we met een soort ja-knikkers het water van het terrein. Het complex stelde weinig voor, maar daar zaten we niet mee. We waren niet anders gewend.”

“Ik begon als keeper, maar dat hield ik na één optreden voor gezien. Mijn tweede wedstrijd stond ik al in de sits: een jeugdduel met vv Capelle, uitgerekend de club waar mijn vader een gruwelijke hekel aan had.We wonnen met 3-0 en ik scoorde twee goals.Mijn vader was apetrots.” Op zijn 16e debuteerde Dick Koolmees in Zwervers 1. Als snelle en lepe spits. “Sommige mensen noemden me een ‘goaltjesdief’”, glimlacht Koolmees. “Maar ik was méér dan dat hoor. Ik kon ook prima een man uitspelen en het ontbrak me niet aan overzicht.”

Er waren seizoenen bij waarin Dick Koolmees gemakkelijk 25 a 30 doelpunten maakte in één seizoen. Zijn credo: als je de bal krijgt en je ziet een kansje: nooit twijfelen, meteen schieten! “Ik scoorde inderdaad veel, maar hoeveel het er precies waren ben ik kwijt. Ik weet nog wel dat we een paar keer kampioen werden en twee keer het destijds prestigieuze toernooi om de Kringbokaal wonnen. Dat waren finales man. Dan stond het zwart van de mensen langs het veld!” In een latere fase van zijn voetballoopbaan schoof hij terug nar het middenveld om uiteindelijk als laatste man te eindigen. “Bij Zwervers: de club die me na aan het hart ligt Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik hier altijd gebleven ben. Dit is mijn thuis.”

Dick Koolmees ging vier jaar geleden met pensioen. Hij nam afscheid als storingscoördinator bij de RET, het vervoersbedrijf dat hij 39 jaar lang diende. De zeven jaar daarvoor werkte hij bij Feenstra Beton. Dick Koolmees is vader van zes kinderen: Wouter, Ronald, Linda, Michel, Joshua en Jessica