‘Ik geloof dat het een roeping is’
Algemeen
46
keer gelezen
Capelle - Nel van der Graaf begon 31 jaar geleden samen met haar man hulptransporten naar Roemenië te organiseren. Tien jaar geleden werd de man van Nel ziek en vijf jaar geleden overleed hij. Nel bleef actief met het inzamelen van hulpgoederen in haar woning in Capelle Middelwatering. Nu zij bijna 82 jaar is, vond zij het tijd om op 1 oktober ‘in de VUT’ te gaan. Zij wil niet dat mensen voor niets komen en wil dus graag laten weten dat er bij haar geen goederen meer kunnen worden afgegeven.
Door Annemarie van der Ploeg
“We hebben een stichting in Capelle gehad, maar hebben ons later aangesloten bij een stichting in Dordrecht. Bij ons werd alles ingeleverd. Wij zochten alles zelf uit. Maar ja, mijn man overleed vijf jaar geleden en ik kon geen dozen van twintig kilo dragen. Ik heb beugels aan mijn armen. Dus dat ging niet meer. Maar ik ben blijven inzamelen. Dat waren spullen zoals kleding, schoenen, lingerie, keukendoeken, beddengoed maar ook shampoo en chocoladepasta. We zijn met kerstmis 1989 begonnen en ik ben gestopt op 1 oktober 2020. Ik heb het dus 31 jaar gedaan. Ik geloof dat het een roeping is, anders hou je het niet zo lang vol”, vertelt Van der Graaf.
Al lang voordat zij zich aansloten bij de stichting in Dordrecht, kenden zij deze al. Van der Graaf: “Daar reden wij altijd mee op. We gingen altijd in konvooi. We wisselden ook wel eens af. Van hier vandaan gingen wij helemaal naar La?i. Dat is aan de andere kant van Roemenië, dus wij reden heel dat land door. Soms nam je ook wel eens spullen voor elkaar mee. We zijn met onze eigen bus met aanhanger wel tweehonderd keer heen en weer geweest. Maar eerlijk gezegd kan het nu financieel ook niet meer. Wij waren niet bij een kerkgenootschap aangesloten dus het moest allemaal uit het eigen potje komen. Er waren wel lieve mensen die ons wel eens wat brachten, maar dat bracht niet zo veel op als de kosten die wij maakten. Momenteel kan je ook heel moeilijk het land in komen. Ik word straks 82 dus het is mooi geweest. Ik ga nou in de VUT. Je moet gewoon een keer stoppen.”
Het gaat Van der Graaf wel aan het hart om te stoppen. “Ik had gewoon altijd een hele fijne groep mensen om me heen. Er kwamen hier mensen die al vanaf de eerste dag bij mij aan de deur kwamen. Ik had vaste donateurs. Wij zijn gewoon samen oud geworden. Als je dit werk doet, moet je erachter staan. Anders moet je er niet aan beginnen. Het is tijdrovend; soms dag en nacht werken. Zeker als er dan een auto weg moet. Alles moet klaar zijn; gesorteerd in dozen. Spullen voor ziekenhuizen, bejaardentehuizen, kinderen etc. Het was hard werken, maar ik heb het met plezier gedaan.”
Er zijn nog altijd mensen die goederen bij Van der Graaf komen brengen. Maar Van der Graaf wil voorkomen dat mensen tevergeefs iets op haar adres komen afgeven nu zij gestopt is. Er is een alternatief: de OostEuropa Zending, Tiendweg 9, 2931 LC Krimpen aan de Lek. Kijk ook op www.oosteuropazending.com.