Eindelijk vrij! Shoppen!?

Vandaag, ergens in Capelle. Ans pakt haar mobieltje en scrolt door haar lijst namen. Ze twijfelt en weifelt. Wie zal ze als eerste bellen? Wie heeft ze al lang niet meer gezien of gesproken? Anneke? Ja, laat ze bij de A beginnen. 

Ans tikt op haar scherm en wacht gespannen op een teken van leven. “Anneke, met mij.” Aan de andere kant blijft het even stil. “Met wie?” Ans is verbouwereerd. “Met mij spreek je, met Ans, je weet wel.” Anneke denkt blijkbaar na en antwoordt dan: “O Ans, meid dat is lang gelejen. Zeker een jaar of twee. Ik had jouw naam al uit mijn telefoon gegooid, dacht dat je ergens voorgoed in Spanje zou zitten met een jonge lover.” 

Ans is nu op haar beurt verbouwereerd. Hoe durft ze. “Nou meid, ik dacht, laat ik Anneke eens bellen. Misschien heeft die vandaag wel tijd en zin om lekker te gaan te shoppen. Mag immers weer, toch. Heerlijk de terassies open en alle winkels in De Scholver, De Terp en De Koperwiek zijn open. Je mag weer lekker shoppen! Heerlijk toch?” 

Anneke, die nog steeds zit te wachten op een prikkie heeft helemaal geen zin om corona op te lopen en meldt dit direct en vrij bruut. “Nou Ans, aardig dat je weer eens aan me denkt hoor, maar ik heb geen zin om dat rotvirus te krijgen. Bovendien, als ik die beelden op tv zie, dan lijkt het me sowieso niet verstandig om die mensen in de zorg nog meer last te bezorgen. Bel maar iemand anders voor jouw vertier.” 

Ans snapt er helemaal niets van. Er was toch gezegd dat de winkels weer zouden openen op de 28e. Nou dan, dan is er toch niets meer aan de hand? Opnieuw pakt ze haar namenlijst. Negen maal volgt een vergelijkbaar gesprek. Zou het dan toch niet veilig zijn? Pas bij haar tiende naam, die van Zara, wordt enthousiast gereageerd. 

“Ha mam, wat goed dat je belt. Wat is er aan de hand dat je belt?” Even later, vier uur later dan gepland, loopt ze op De Koperwiek. “Kom, dan pakken we effe een terrassie. Je wordt wel doodmoe van dat gesjok, winkel in, winkel uit. Even later zitten moe en dochter op een redelijk vol terras. Een man hoest onophoudelijk. De dames kijken verschrikt om. “Gaan we morgen weer?” “Nou....”, zegt Zara aarzelend.