Column Cor Hulsbus: Te gast in het Schollebos

Capelle - Het is weekend, in het Capelse Schollebos is het druk. Wandelaars met en zonder hond, met of zonder buggy, er zijn heel wat wandelaars op pad. Maar ook fietsers, snorfietsers en ruiters op een paard. Amazones en ruiters, oftewel dames en heren. De afgelopen vijftien maanden is het soms erg druk in het Capelse bos, dat door menigeen eerder als een groot park wordt gezien, maar dat terzijde. Veel Capellenaren zijn trots op hun Schollebos. Zo ook Ank en Tessa. De dames hebben beiden een labrador bij zich, de een blond, de ander bruin. Speelse dieren, zwaaiend met hun staarten. Doen geen vlieg kwaad, laat staan een paard. Toch rent opeens Gini achter een voorbij galopperend bruin paard aan. “Hier Gini, kom terug!” Maar Gini luistert niet, denkt wellicht alleen maar aan achtervolgen, spelen met dat grote dier met dezelfde kleur. Het paard wordt er onrustig van. dat andere dier dat opeens vlak voor zijn benen rent en blaft. Ook de andere labrador komt nu meespelen. De dame op het paard wordt angstig en gilt: “Haal die beesten bij ons weg!” Ank en Tessa rennen nu ook, de honden zijn al ver weg. Even verderop lopen vier wandelaars. Een van hen heeft zes honden bij zich. De teugels worden gevierd en de dieren rennen lekker los de groene grasvlakte op. Vier jongetjes voetballen maar schrikken zich wezenloos. Een van de dieren wil ook meespelen en hapt naar de bal. De oudste jongen pakt snel het speeltuig op en rent weg. De honden achter hem aan. Het jongetje gilt en gooit snel de bal naar zijn maatjes. De viervoeters vinden dit spelletje wel leuk en doen gretig mee. Een bijt in de bal. Er komt lucht uit en het dier schrikt even. Het jongetje heeft een zelfde reactie; schrik! Daar gaat zijn nieuwe bal. Huilend rent hij naar huis. Ondertussen springen de honden dollend over het grasveld. Een nieuw slachtoffer dient zich aan. Een moeder met buggy. Het kindje schrikt wanneer er opeens drie kwispelende honden om hem afkomen. Het kijken wel dino’s zo groot zijn ze vanuit zijn veilige zitplek. Zijn broodje valt van schrik, de moeder gilt. Niemand gaat met kwade bedoelingen naar het bos maar toch is er onbegrip en onrust. Zomaar een zondagmiddag in het bos.