Column: In de wacht

Soms bel ik op een druk moment een call center, omdat ik dan zo vrolijk word van het wachttijd muziekje. Meestal een jazzstukje dat op reverse staat. Alleen jammer dat ze steeds tussendoor vraagt om mijn geduld. Volledig uit de maat en zo ongeloofwaardig, schrijft Gerard Vermeeren deze week in zijn column. 

‘Alle medewerkers zijn nog in gesprek. De wachttijd duurt langer dan gebruikelijk. Wij doen ons uiterste best om u zo snel mogelijk te woord te staan. Wij vragen u nog een ogenblik geduld’. ‘Al onze medewerkers zijn nog steeds in gesprek. Dank u voor het wachten’, heb ik nu negenenveertig keer gehoord. Maar de tussenliggende muziek van afwisselend Sammy Davis Jr. en Vangelis vind ik zo mooi, dat ik blijf hangen. Ik begin al mee te neuriën. Na de honderdentweede keer is plotseling mijn batterij op. Ik heb niemand gesproken. Het langdurig in contact staan, bevalt me wel. Sommigen noemen het ‘aan het lijntje worden gehouden’. ‘Veel van onze klanten hebben behoefte aan privacy. Wacht daarom achter deze lijn’, staat er in een rode streep te lezen op de grond. Het fysieke wachten is van een totaal andere orde. Ik zie medewachtenden, ik zie de andere rij altijd sneller gaan, ik zie het getreuzel en ik voel de irritatie. De wachters op een rij intrigeren mij ook mateloos. In vol ornaat staan zij voor hun wachtershuisje te wachten. Te wachten op de aflossing. Roerloos kijken ze voor zich uit, starend naar niets. Ze hoeven niet eens een blik te ontwijken van één of andere malle toerist. Hun blik is oneindig, hun gedachten stil. Het ultieme wachten wordt hier verbeeld. Het mooiste wachten vind ik wel het wachten op het vliegveld, waarbij ze bij bosjes in slaap vallen. In allerlei onmogelijke standen liggen passagiers her en der verspreid in stoelen, op banken of op hun handbagage. Vooral in de transferarea’s is het een lust voor het oog. Daar draagt de jetlag ook nog eens bij aan de vermoeidheid waardoor knikkebollende reizigers meer regel dan uitzondering zijn. Het wachten wordt hier bij voorbaat gelaten ervaren.

Van Gerard Vermeeren, verschenen eerder de boeken ‘Zeewaardig’ en ‘Een raar seizoen en een rare vogel’ met (reis)verhalen bij Boekscout.nl.