Column: Amazones
Algemeen
34
keer gelezen
Jaren geleden bezocht ik de Capelse manege aan de Bermweg. Niet dat ik paardrijd. Ik ben zo’n geval dat aan de ene kant van het paard erop klimt om er gelijk aan de andere kant vanaf te storten. Intussen uitgelachen door de omstanders natuurlijk. Niets zo leuk als schaamteloos genieten van andermans leed. Of lachten ze me toe? Geen idee. Mijn paardrijprobeersels stammen uit de tijd van de lagere school dus mogelijk zijn de herinneringen daaraan ingekleurd door de tijd.
Heerlijk Nederlands zomerweer
Terug naar de manege. Hoe kwam ik daar terecht? Mijn zus en haar dochter zijn wel verzot op paarden en alles wat er mee te maken heeft. Alle twee hebben ze zo’n viervoeter en mijn zus heeft ook een paardenmassagepraktijk. Vinden die beesten lekker, een massage. En het is nog gezond voor ze ook. Dat begrijp ik. Geef mij een massage en ik ben dagenlang relaxt en lenig.
Op de manege werden tijdens mijn bezoek wedstrijden gehouden die mijn zus en nicht graag wilden zien. Ik ging mee omdat ook familiebanden nu eenmaal onderhoud vragen. Gelukkig hadden we op die dag heerlijk Nederlands zomerweer. De regen stortte met bakken uit de hemel. Maakt amazones niet uit. Met de voeten gestoken in degelijke rijlaarzen – die ik niet had dus daar gingen mijn heipalen – daverden ze door stallen en over weilanden. Door de waterplassen en paardenpoep. Ja, die wedstrijden waren leuk en spannend maar toch zie ik liever de CHIO. Op televisie.
Enfin, afgelopen week sprak ik mijn zus en zij kwam met een énig voorstel. Omdat ik nu vakantie heb, dus alle tijd, leek het haar fijn mij nog eens op een paard te hijsen. Tja, hoe leg ik een paardenfanaat uit dat ik dat echt niet zie zitten? Misschien moet ik haar deze column laten lezen. Dan snapt ze het wel, toch?
Meer op: sophiedijkgraaff.nl