Piet Huurman: ‘Xerxes is deel van mijn leven geworden’

CAPELLE • ‘Ome Piet’ Huurman nam onlangs afscheid als verzorger van Xerxes DZB. Zijn leven heeft 51 jaar lang in het teken van de club gestaan. Hij is nog steeds sportief en traint twee keer in de week. Vervelen zal Piet zich niet. Hij gaat nu samen met zijn vrouw Christien dat inhalen, wat ze in zij werkzame periode niet aan toe kwamen. 

“Ik ben 51 jaar verzorger geweest, waarvan 30 jaar bij Xerxes in Overschie en 21 jaar bij DZB als fusievereniging”, vertelt Piet thuis in zijn zonnige huiskamer. “De jaren in Overschie waren de mooiste. We hebben alle grote successen meegemaakt en daardoor ben ik ook nog ‘Verzorger van de eeuw’ geworden. Xerxes is gewoon een deel van mijn leven geworden. Ik ben veel meer dan verzorger/masseur geweest. Ik heb overal meegeholpen en was daarnaast ook lid, net als mijn familie en schoonfamilie.”

Afscheid
Zijn afscheid heeft veel indruk op hem gemaakt. “Op 4 juni was de laatste wedstrijd. Mijn afscheid was natuurlijk geweldig. Het was bij Xerxes en ik ben er eigenlijk een beetje ingetuind. Ze moeten je er natuurlijk op een bepaalde manier naartoe zien te brengen. De jongens hebben afscheid van me genomen en toen heb ik gezegd dat het voorgoed afgelopen was. Het is echt een wonder dat ik met 83 jaar zo fit blijf. Ik train dan wel nog twee keer in de week, maar in 2016 heb ik een hartkatheterisatie gehad en na drie maanden liep ik alweer in het veld. Ik schijn sterk te zijn, al heeft dat ook met erfelijkheid te maken te hebben. Mijn opa en oma zijn dik over de 90 geworden. Maar het is ook heel belangrijk wat je vroeger hebt gedaan. Als je ziet wat er tegenwoordig tijdens een trainingskamp wordt gedronken. Wij gingen vroeg stappen en dronken één borreltje. Ik heb het geluk gehad, en dat heb ik nog steeds, dat ik nog fit ben.”

Vervelen gaat Piet zich niet na het stoppen met zijn werkzaamheden. “Tijdens corona was er al heel weinig; er was geen voetballen en dan zat je lekker thuis. Het eerste jaar dat ik bij Xerxes zat, was ik bijna elke avond op de club. Dat was een leven; dat kom je nu niet meer tegen. Momenteel knap ik de tuin op, maar ik moet ook nog verven en een hoop troep opruimen. Bovendien gaan we wat meer weg. We gaan alles een beetje inhalen. Er zijn ook plannen voor bij de club. Het is niet zo dat ik niet meer betrokken ben bij de club. Sommigen zeggen wel eens: Ik sterf op de middenstip. Zo moet je het een beetje zien.”

Annemarie van der Ploeg