Column - Ratten en muizen zorgen voor grote ergernissen

Guno is de wanhoop nabij. Elke ochtend staat hij weer voor hetzelfde raadsel. Verse keutels in zijn Capelse achtertuin en in het achterpad. Maar wie ledigt zijn darmstelsel in dit gebied en wie houdt hen tegen. Vele uren op het wereldwijde web hebben allerlei mogelijkheden opgeleverd. Is het een egel, een konijn, een woelmuis, een woelrat, een bruine rat of toch gewoon een rioolrat. Nee, dat laatste soort herkent hij wel. Vele (app)gesprekken) met zijn naaste buurman leveren ook al niet veel op. 

Weer andere suggesties en nog meer informatie, maar geen concrete oplossingen. Dan toch maar kijken naar een apparaat dat hoge tonen uitzendt en, volgens de reviews, het ongedierte verjaagt. Het bedrag valt mee, vier tientjes en hij hoeft de deur niet eens uit. Dat thuiswerken bevalt hem prima zo, okay, af en toe een pakketje aanpakken van de buren behoort nu tot zijn vaste dagritueel, maar dat is lang niet zo erg als weer nieuwe keutels te moeten opvegen. Twee dagen later wordt de hoopvolle aankoop bezorgd. Meteen uitpakken en installeren. De volgende ochtend is Guno volkomen verrast. Wat een bijzonder resultaat! Zijn compleet nieuwe tegelpad is wit. Heeft het gehageld? Van dichtbij ziet Guno dat vogels waarschijnlijk zijn geschrokken en spontaan diarree hebben gekregen. Wat een rotzooi op zijn gele Italiaanse tegels. Maar toch ook weer een nieuwe lading keutels, dus zijn aankoop heeft averechts gewerkt.

Dan maar waken, als het gaat schemeren. Anderhalf uur staat hij die avond stokstijf vanuit zijn schuur te kijken naar zijn vernieuwde achtertuin. Feyenoord op tv vanavond, laat maar gaan dit keer. Het andere ongedierte wint het al dagen, dat moet eerst worden bestreden. Tegen elven vallen de ogen telkens dicht en kruipt hij toch maar onder het dekbed, naast zijn vrouw. “En?’, vraagt zij al half slapend. “Niks, die rotzakken winnen”. De dagen hierna herhaalt het ritueel zich. De gemeente Capelle bellen en een melding maken lijkt eenvoudig maar via google ziet hij te veel commerciële mogelijkheden. Uiteindelijk, na een week meldt iemand zich telefonisch. “Is het in de tuin, dan kunnen wij niets doen meneer. En gif mag sowieso niet meer”. Guno baalt nu nog meer. Als zelfs zijn gemeente niets kan doen, wie dan wel?

Cor Hulsbus