Column - De overeenkomsten tussen Sinterklaas, de kerk en De Kuip

Het is komende zaterdag 25 jaar geleden dat wij onze eerste Sinterklaasintocht in Capelle meemaakten. Altijd om tien uur, dus ver voor de landelijke intocht. Meestal stonden we eerst op de Algerabrug om de stoomboot over de IJssel te zien aankomen, om dan snel naar het Vuykterrein te fietsen en daarna naar het Stadsplein. Als schoolleider van een Capelse basisschool zag ik doordeweeks hoofdpiet Jan en tal van zijn collega’s die er elk jaar een waar festijn van maakten. Met terugwerkende kracht zeg ik nu: hulde aan al die mensen, al die jaren. Met de burgemeesters Jan Verbree, Joke van Doorne (12 jaar), Frank Koen en nu Peter Oskam hebben we waardige verwelkomers. Joke van Doorne was zelfs jarenlang (voor)leeshulp op onze school in haar korte lunchpauzes en een echte kindervriend. Tijdens een intocht op onze school had ik eens een vergadering met een dominee om het kerstfeest voor te bereiden. De beste man, tevens Feyenoord-fan, trok twee paralellen waar ik nooit over na had gedacht. Eigenlijk konden we de Sinterklaasperiode van kinderen zien als het geloof van volwassenen. Hopen op de dag die komen zou, waarop alle wensen door een man zouden worden ingelost. Een man die vele volgers had, elke keer weer. En de supportersbijeenkomsten in De Kuip vergeleek hij met kerkdiensten. Het samenkomen, de kleding, het zingen van liederen, het saamhorigheidsgevoel, de beleving, het bidden, smeken, een duit in het zakje doen, de hoop op betere tijden, ja, uitkijken naar die ene dag waarop alle wensen zouden uitkomen. Het is inmiddels 21 jaar geleden, maar deze dominee zette mij wel aan het denken. Sindsdien beschouw ik zowel de intocht als een Kuipbezoek toch net even anders en denk ik vaak terug aan deze dominee. Sinterklaas komt gelukkig aanstaande zaterdag weer. Kinderen hopen, net als kerkgangers en Feyenoord-fans op veel goeds en het uitkomen van al hun wensen.