De boodschappen netjes thuisbezorgd

Capelle - De Historische Vereniging Capelle schrijft regelmatig over de historie in Capelle. Deze keer gaat het over het laten thuisbezorgen van boodschappen.

Door Wim van den Bremen

Boodschappen laten thuisbezorgen is erg in opkomst. Het wordt gepresenteerd als nieuw. En vooral voor jonge mensen is dat aantrekkelijk. Maar nieuw is het niet. Ik moest denken aan boodschappen doen bij mijn ouders. Die boodschappen werden ook al thuisbezorgd. Ik zie de broodbezorger nog aankomen op zijn bakfiets. Hij was vast huzaar geweest in het leger want zijn O- benen pasten perfect om het zadel. Hij zorgde voor het brood. Anderen zorgden voor melk, groente en andere boodschappen. Het waren vaste bezorgers die veel bij ons thuis kwamen. En die tot de vaste kennissenkring gingen behoren. Ze kwamen eerst langs om de bestellingen te halen. De bezorgkosten zaten bij de prijs in. Soms hadden bezorgers moeite met hun zware karren. Ze kwamen daarom met paard en wagen. Of met een hondenkar. Mijn moeder had trouwens twee kruideniers, die om de week aan de beurt waren om te leveren. De keuze voor een leverancier hing vaak af van elkaar kennen. Via de kerk of een vereniging. Ingewikkelder was het voor officiële persoonlijkheden zoals plaatselijke politici, artsen en vooral predikanten. Omdat er nog in zuilen werd gedacht kochten zij bij de leveranciers die bij hun kerk hoorden. In Capelle, dat overwegend hervormd was gaf dat keuzeproblemen. Zo waren er meerdere hervormde melkboeren. De vrouw van een dominee had in de hal van de pastorie een kalender waarop ze bijhield welke melkboer in welke week aan de beurt was. Vaak werden de gekochte boodschappen opgeschreven in een boekje. Daarmee werd dan eenmaal in de week afgerekend. Vanaf 1946 kwamen er zelfbedieningszaken. Daar stond je niet meer in de rij voor de toonbank maar in de rij bij de kassa. In 1961 kwam er een wijziging in de vestigingswet. Waardoor groenten, brood en zuivel niet meer apart hoefden te worden verkocht, de start van de supermarkten.