Column Sophie Dijkgraaff: Paspoort

Capelle - Dit is de column van Sophie Dijkgraaff in de krant (editie Capelle) van deze week.

Het valt mij op dat er op tv soms vragen gesteld worden waarop een antwoord compleet overbodig is. Neem deze aankondiging: ‘Mijn gast is deze 16-jarige jongen’, waarna, vrijwel in één adem volgt: ‘Hoe oud ben je?’ Ook privé komt het voor dat de weg bekend is, maar dat men er toch naar informeert.
Zoals onlangs. Omdat de woensdag begon met aangenaam herfstweer besloot ik fietsend naar het stadhuis te gaan voor het aanvragen van een nieuw paspoort. Voor ik me bij het loket van de dienstdoende ambtenaar kon melden, moest er nog even een pasfoto gemaakt worden. Gelukkig staat er op de afdeling Burgerzaken zo’n minuscuul pasfotohokje dat na inwerpen van enkele euro’s een kiekje uitspuugt waarvan ik van tevoren al hoop dat die het daglicht nóóit zal zien.

‘Moet dit echt?’

Natuurlijk weet ik beter. De eerstvolgende keer dat ik langs de douane loop, wordt beslist geëist dat ik het document toon.
Wat het nog erger maakte was dat het tijdens mijn fietstocht was gaan plenzen. Op mijn in wanhoop gestelde vraag: ‘Moet dit echt?’ antwoordde Zeus met een hoop gedonder. In korte tijd leek mijn kapsel verdacht veel op dat van een borstelcavia.
Doorweekt meldde ik me op het stadhuis waar ik – na een bezoek aan de pasfotoautomaat voor de in ontvangstname van een, zoals voorspeld, spuuglelijke foto en nadat mijn volgnummer op het bord getoond werd – naar de desbetreffende balie liep. De medewerkster die ik trof maakte een ietwat verstrooide indruk toen zij, zonder mij een blik waardig te gunnen, mijn portret aanpakte. Na controle – had de afbeelding de juiste afmeting en ik de correcte mimiek? – richtte ze haar blik op mij: ‘Regent het buiten?’
Nog voor ik me kon verbazen over deze totáál overbodige vraag was het opnieuw Zeus die antwoord gaf.

Meer lezen? Check sophiedijkgraaff.nl