De droom van Joyce kwam uit: Paardrijles dankzij Jeugdfonds

Capelle - Het Jeugdfonds Sport & Cultuur kan (mee)betalen aan cultuur- of sportactiviteiten van de kinderen van mensen wiens inkomen laag is. De aanvraag kan gedaan worden door een contactpersoon van Centrum Jeugd en Gezin, Welzijn Capelle, Stichting Leergeld of de school van het kind. Een van de kinderen die sinds vorig jaar april/mei dankzij het Jeugdfonds kan paardrijden is Joyce, de dochter van Anja Kers.

Door Annemarie van der Ploeg

“We wonen langs een fietspad dus zag mijn dochter de paarden vaak lopen. Ze wilde al jaren paardrijden, maar als je de financiën niet hebt, dan wordt dat heel lastig. We gingen wel vaak naar de manege om te kijken en de dieren te aaien, maar meer zat er niet in”, vertelt Anja Kers.

Heel toevallig kon de droom van Joyce worden waargemaakt. Anja: “Ik had op Facebook neergezet dat we bij de paarden waren gaan kijken en toen werd ik aangesproken door iemand van Stichting Leergeld. Zij vroeg of ik op de hoogte was van diverse voorzieningen. Ik zei dat ik wel op de hoogte was van het Jeugdfonds Sport & Cultuur, maar dat ik het daarmee niet ging redden. Toen liet deze mevrouw me weten dat er ook een bijdrage via Stichting Leergeld mogelijk was. Het geld wordt rechtstreeks naar de desbetreffende sport overgemaakt. Ik heb beide bijdragen aangevraagd. En van het een kwam het ander.”

Joyce rijdt inmiddels elke maandagmiddag pony bij de Capelse Manege. “Ze vindt het helemaal geweldig. Nu met de coronacrisis heeft ze wekenlang niet kunnen rijden. Toen ze eindelijk weer mocht rijden, hebben we het als een verrassing gehouden. Toen we bij de manege kwamen moest ze ontzettend huilen van geluk. Ze heeft een leuke Juf waarmee ze het goed kan vinden en ze doet ook heel erg haar best. Momenteel zit ze nog in de beginnersgroep maar over een tijdje mag ze naar een hogere groep. Ze praat nu al over later, dat ze zelf een paard wil kopen als ze werkt”, vertelt Joke.

“We zijn echt heel dankbaar dat dit soort instanties het voor de kinderen mogelijk maakt en die kinderen iets gunt. Het heeft een jaar of 3, 4 geduurd voordat het eindelijk kon. Ik zie Joyce elke week genieten en dan ben je als moeder ook gelukkig. Ik was zelf vroeger ook een paardenmeisje dus ik denk dat het een beetje in de genen zit. Ze heeft natuurlijk de foto’s gezien en verhalen gehoord. Ik moet heel eerlijk zeggen dat als je dan elke week langs de kant zit, dat het toch weer begint te kriebelen. Maar ik ben blij dat Joyce dit kan doen want elke ouder wil zijn of haar kind toch gelukkig zien?”, besluit Joke.