Column Cor Hulsbus: Slimme afvaltoeristen
Algemeen
42
keer gelezen
Capelle - Ergens vandaag in de Kruidenbuurt in Nieuwerkerk. Een man, Lex genaamd, kijkt zenuwachtig om zich heen. Loes, zijn vrouw, roept nog enkele opmerkingen naar hem. “Heb je nou alles? Want straks vergeet je weer de helft en kun je terug.” Lex knikt verontwaardigd. Zo gaat het nu elke week, soms drie keer per week. Dan hoort hij plotseling de stem van Guido, zijn buurman. “He Lex, ga je naar je werk? Zeg, de vorige keren heb jij me zo goed geholpen, zou je dat nu weer willen doen?” Lex aarzelt geen seconde. Zijn buurman helpt hem ook vaak genoeg, dus is hij zeker tot een wederdienst bereid. Guido gaat vlug naar binnen en loopt vijf keer heen en weer naar de wagen van Lex en Loes. Ondertussen pakt Lex zijn dikke donkere jas. Het is nog te koud en te regenachtig voor de tijd van het jaar. Het is al 19 mei en de thermometer geeft 12 graden aan. Ook Loes loopt vijf keer heen en weer naar de dikke Tesla. De deuren staan nu allemaal open en ook de achterklep gaat omhoog. Een voor een worden ze in het glimmende grijze voertuig gebracht en ingeladen. De kleur toont opvallende overeenkomsten. Komo staat er met gele letters op. Hij tilt de ene na de andere zak in zijn trotse bezit. Bij een van de zakken lekt vocht. Lex baalt enorm. Buurman Guido loopt nog eenmaal langs, kijkt angstvallig of niemand hem ziet en zet ook zijn zakken in de dure Tesla, die hij eigenlijk enorm patserig vindt en zeker niet bij Lex vindt passen. “Nou buurman, hartstikke bedankt weer. Scheelt ons toch mooi 7,50. Ik wens je een fijne werkdag toe en tot zondag in de kerk.” Lex lacht vriendelijk terug, stapt in en rijdt snel weg, onderwijl kijkend of er geen buren voor de ramen staan. Ja, hij ziet twee keer een gordijntje van plaats veranderen. Balen, gezien. Na tien minuten stopt Lex in Capelle. Snel de tien zakken lossen in de afvalcontainer en hup, het luxe kantoor binnen wandelen. Bij de deur komt hij Marko tegen. “Zo, ouwe afvaltoerist, heb je weer geld bespaard?” Meerdere collega’s schateren het uit. Lex weet op dit moment nu niet of hij trots moet zijn op zijn daad of zich diep moet schamen. Met een rode kop gaat hij snel zitten.