Column - De Week van de eenzaamheid is eenzaam

5 oktober 2022, 15:30 Algemeen

Ans doolt over de Koperwiek. De vele etalages maken haar jaloers. Ans staat er sinds een jaar alleen voor. Haar man Anton is vorig jaar overleden, na een slopende ziekte. Jarenlang was zij mantelzorgster, zoals anderen dat noemden maar Ans zag dat anders. Dat was de ware liefde, omdat beiden elkaar dat ooit hadden beloofd, zo’n 49 jaar geleden. 

Nu, op 72-jarige leeftijd loopt Ans dus alleen ‘te winkelen’. Met een lege portemonnee, dat dan weer wel. Anton zat altijd in de bouw, bouwde amper pensioen op. Veel zwart gewerkt, veel uitgegeven. Veel weggegeven ook. Volop rondjes. In de kantine bij de voetbalclub, op de camping, in Spanje en tijdens de vele uitjes met vriendinnen. 

Maar nu, in de herfst van het jaar 2022 staat ze stil bij alles. Opeens valt haar ook op de kop van een krant in de kiosk. ‘Inflatie gestegen met 19 procent”. Ze weet amper wat inflatie inhoudt maar die 19 procent voelt ze iedere dag. AOW’tje van netto 1261 euro, koophuis en dus hypotheek van 650 en dan die energierekening. Ans slaapt er al maanden slecht van. 

De krant laat ze maar hangen voor wat -ie waard is, al valt haar blik nog wel op de advertentie waarin staat dat we naar elkaar om moeten kijken in deze Week van de Eenzaamheid. Ja, eenzaam is ze, zeer zeker. De vriendinnen van toen zijn of dood of ziet ze niet meer. De vrienden van Anton willen wel langskomen, maar mogen niet van hun vrouwen. Uit angst, ja, voor wat eigenlijk? Haar drie kinderen wonen in Capelle en Rotterdam maar werken zich de blubber om het hoofd boven water te houden. Ans ziet hen amper, ook de kleinkinderen hebben het te druk met hun mobieltjes en andere schermen. Als ze langskomen zitten ze altijd en alleen maar met dat ding in hun handen. Is dat ook eenzaamheid? Amper op de oude manier communiceren? Ans weet het allemaal niet meer. De grote bedrijven maken miljardenwinsten, de klanten bloeden. Vroeger belde er nog wel eens iemand voor een nieuw energiecontract, zo onder het eten, maar zelfs die contacten is ze kwijt. Het leven anno 2022 is eenzaam, zo zonder gevulde portemonnee en ellende op de wereld.

Cor Hulsbus