Cees Pols: afscheid na 1700 duels met de vlag

CAPELLE • Liefst 45 seizoenen was Cees Pols de vaste grensrechter van CVV Zwervers 1. Zaterdag nam hij afscheid, 1700 wedstrijden na zijn debuut in 1975.

Er waren cadeaus - waaronder een ingelijst shirt, een mooie toespraak van Zwervers-voorzitter Ger Jacobs en vele loftuitingen op de ‘grens’ die altijd zo stoïcijns zijn taak langs de lijn vervulde. In het land der vlaggenisten was Cees Pols de spreekwoordelijke ‘witte raaf’. Eerlijk vlaggen was zijn credo, soms zelfs tot vertwijfeling van zijn eigen team. Hij nam de reacties voor kennisgeving aan. In stilte en met de onbewogenheid waaruit onkreukbaarheid sprak. “Ik ben nooit in discussie gegaan met scheidsrechters, spelers of publiek”, vertelt Pols. “Wat heeft het voor zin? Ik concentreerde mij liever op het spel en mijn taak daar in. Zag ik buitenspel of een overtreding, dan ging die vlag omhoog. Zo werkte het bij mij, 45 jaar lang.”

Cees Pols kwam op een curieuze manier in het grensrechtersvak terecht. “Mijn neven, de drie gebroeders Noorlander, voetbalden in Zwervers 1,” gaat hij terug in de tijd. “En ik kwam regelmatig naar de jongens kijken. Juist in die periode kwam Zwervers zonder grensrechter te zitten omdat mijn voorganger Henk Vogelenzang de Jong een ferme schorsing aan zijn broek had gekregen. Omdat ik vaak langs de lijn rondliep, vroeg men mij na een aantal weken of ik wilde vlaggen. Ik besloot het te doen. Nooit spijt van gehad. In mijn beginjaren speelde CVV Zwervers in de derde klasse met jongens als Dick Koolmees, Martin Verzijden, Gerard Troch, Bert van Deventer en Ger Lulofs. Mooi team was dat. Mijn neven waren inmiddels uit de selectie verdwenen. Zij vertrokken, omdat ze het niet zagen zitten om nog onder de toenmalige trainer Harry Mulder te werken. En ze kwamen ook niet meer terug toen Mulder was opgevolgd door Guus van den Oever. Ik had het inmiddels zo naar mijn zin dat ik maar ben doorgegaan”.

Honderden spelers en tientallen trainers maakte Cees Pols mee in de loop der decennia. Aan Gerrit Wijngaard, Joop Schop, Gilbert de Wildt en Oscar Biesheuvel bewaart hij de mooiste herinneringen. “Gerrit en Joop waren vaderfiguren. Met Wijngaard beleefde ik mijn eerste kampioenschap, in de derde klasse. Het was een feest zonder weerga. Gerrit bracht de nacht na het feest samen met zijn vrouw door in het bagageruim van zijn schildersbusje. Met De Wildt, een geweldige kerel, werden we ook eens kampioen. En met Biesheuvel promoveerden we zelfs naar ons huidige niveau: de eerste klasse”.

En nu zit de klus er op voor Cees Pols. “Mag ook wel als je 72 bent,”, grijnst hij. “Het is mooi geweest zo. Ik ga straks lekker, zonder vlag in mijn hand, kijken hoe de jongens het doen. Bij Zwervers, de club waar ik écht van ben gaan houden.”

Jan Timmer