Lintje voor pleeggezin geleidehonden: ‘We deden het niet voor een beloning’
Nieuws
1.332
keer gelezen
CAPELLE • Groot was de verrassing toen Marjo Kortenhorst niet op haar kleinkinderen hoefde op te passen, maar naar het Van Capellenhuis werd gebracht om daar haar koninklijke onderscheiding in ontvangst te mogen nemen uit handen van burgemeester Peter Oskam. Ze werd Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
“Wij passen altijd op onze kleinkinderen en afgelopen vrijdag ging onze jongste zoon trouwen, dus was het best een drukke week”, vertelt Marjo Kortenhorst. “Mijn dochter belde op om te vragen of we afgelopen woensdag konden komen oppassen, omdat zij overleg voor haar werk had. Om aan mijn uren te komen wilde ik een avonddienst draaien en mijn man had dagdienst, maar mijn dochter zei dat we echt moesten komen oppassen.”
Mooie kleding
“Die dag kregen we een WhatsApp dat we niet moesten oppassen maar een mooie jurk en een mooi pak moesten aantrekken. We moesten om 10:00 uur bij onze dochter zijn en achter haar aan rijden. Onze schoonzoon reed een rondje door Capelle met ons naar het Van Capellenhuis. Daar zagen we de kinderen en kleinkinderen staan. Er kwam ook een medewerker van het KNGF. Toen was het duidelijk waarvoor we daar waren.”
Pleeggezin
Marjo Kortenhorst zet zich al meer dan twintig jaar in voor KNGF Geleidehonden. Ze heeft als pleeggezin twintig pups opgevoed, waarvan er twaalf zijn afgestudeerd als geleidehond. De hond krijgt liefde, persoonlijke aandacht en een goede opvoeding. “Toen onze oudste dochter in groep 8 zat, wilde ze graag een hond, maar mijn man, Radboud, wilde dat niet. Op internet zagen we dat het KNGF puppyplay gezinnen zocht. Een hond komt met zeven weken in een gezin om te socialiseren totdat hij ongeveer 15 maanden is. Daarna gaat hij naar school voor een trainingstraject van 8 maanden.”
Verrijking
“Het afscheid is moeilijk en heel verdrietig voor de kinderen, maar klasgenootjes troostten ze dan en zeiden dan dat er wel weer een volgende hond zou komen. Als die honden weg moesten, gingen we even naar het strand en zongen de jongens “You’ll never walk alone” tegen de hond. Dat was ook altijd wel bijzonder. We hebben het niet gedaan om er een beloning voor te krijgen, maar we vinden het wel heel mooi. We hebben het met liefde gedaan en ook de kinderen hebben er enorm van genoten. Het was echt een grote verrijking in ons gezin. Je krijgt heel veel liefde terug van zo’n beest.”
“Momenteel staat alles op een laag pitje. Het is niks als de kleinkinderen over de vloer kruipen en er dan een pup bij zit met scherpe tandjes. We doen nu opvangen van logeetjes voor één week of twee weken. We willen zeker wat voor het KNGF blijven betekenen.”
Onderscheiding delen
Marjo en haar man Radboud vinden de onderscheiding heel bijzonder. “Maar we hebben het echt allemaal samen gedaan hoor. Ik niks meer dan Radboud. Als het kon maakten we de onderscheiding aan ons beiden vast, maar dat gaat helaas niet”, besluit Marjo.
Annemarie van der Ploeg