Vechten op weg naar de UFC

CAPELLE • Toen Mohamed Amine (ringnaam Momine) twee jaar geleden in Capelle kwam wonen, moest hij zichzelf bij zijn buren introduceren als iemand die “mensen in elkaar slaat voor de kost”. Hij heeft het naar zijn zin in Capelle, ook al is hij meestal onderweg van en naar trainingen.

Momine (24) staat al sinds zijn zesde levensjaar in de ring, toen hij als huilerig kind naar de sportschool werd gestuurd door zijn moeder. Andere sporten waren niet aan hem besteed en uiteindelijk belandde Momine in een kickboksschool. “Ik werd ook gepest, omdat ik wat dikkig was”, blikt hij terug. “Door de vechtsport zou ik sterker in mijn schoenen komen te staan. Ik ontdekte dat ik talent voor de sport had toen ik als dertienjarige oudere jongens billenkoek begon te geven in de ring. Snel daarna ben ik in de professionele kickbokswereld terechtgekomen”.

MMA
Toch is Mohamed van het kickboksen overgestapt naar de mixed martial arts (MMA), een discipline waarbij trappen, stoten, worstelen, wurg- en klemtechnieken gecombineerd worden. “Een partij in de MMA is de ultieme test; ik ben een staande vechter door mijn achtergrond als kickbokser. Maar wat als je tegenover een worstelaar staat die goed bij de grond is? Hoe ga je het samen oplossen?” Zijn eerste stappen in de professionele MMA zijn succesvol. Op 18 juli won Momine zijn eerste partij als pro na 24 seconden van de Pool Dankowski. Afgelopen weekeinde volgde een tweede overwinning op de Serviër Adnan Alic; een winst die toevallig ook al na 24 seconden tot stand kwam door een technische knock-out.
Is het niet frustrerend dat een partij na een lange voorbereiding zo snel afgelopen is? Momine heeft daar een dubbel gevoel over. “Aan de ene kant hoop je meer van jezelf te laten zien tijdens zo’n wedstrijd. Aan de andere kant: winst is winst, en uiteindelijk telt alleen het resultaat.
En resultaten tellen méér dan wat dan ook voor het doel dat Mohamed Amine zichzelf heeft gesteld. Hij wil opklimmen tot het hoogste podium dat denkbaar is in de MMA-wereld: de UFC. Deze organisatie heeft alle topatleten onder de hoede en Momine wil koste wat kost toetreden tot deze Champions League van de MMA. Onderweg naar dit doel zijn er offers die Momine moet brengen. Het bestaan als atleet gaat vaak ten koste van het familieleven en andere sociale contacten, bekent hij. “Ik train zes dagen in de week bij mijn gym in Haarlem of mijn personal trainer in Rotterdam. Vaak ben ik met het avondeten niet thuis en vrienden zie ik ook niet zo vaak. Maar mijn omgeving accepteert dat ik geen 9-tot-5 baan heb. Als je wel een 9-tot-5 baan hebt én ‘s avonds nooit thuis bent, dan ben je wel verkeerd bezig”, lacht hij.

Motivatie
Tijdens de afgelopen anderhalf jaar zag Momine wedstrijden - en veel trainingen - door de vingers glippen door de lockdowns. Toch is hij aan de slag geweest, met altijd het hoogste doel voor ogen. “Het plan om de allerbeste te worden haalde mij iedere keer uit bed. Daarom had ik geen moeite om motivatie te vinden terwijl er geen wedstrijden waren”.
Sinds hij vader is geworden van een dochtertje heeft Momine er extra motivatie bij gekregen. “Je wilt toch wat achterlaten en laten zien wat je gedaan hebt”, legt hij uit. “Het is een extra push. Sinds zij er is zet ik alles op alles om het hoogst haalbare te bereiken”. Op zaterdag, de enige dag waarop hij geen trainingen heeft, spendeert Momine zijn tijd met familie. “Dan ga ik met mijn dochter naar het pannenkoekenhuis of naar de speeltuin in het Schollebos. Of ik ga een avondje op date met mijn vrouw”.

Dat de boog niet altijd gespannen staat bij Momine, blijkt wel uit zijn rituelen meteen na de wedstrijd. “Na een partij trek ik zakken chips open, ga ik uit eten of met het team alle fastfoodketens langs”, lacht de twintiger. “Maar na twee dagen begint het weer te jeuken; ik kan niet te lang niets doen. Mijn conditietrainer zegt dat ik vier dagen na de wedstrijd niet moet trainen en mijn krachttrainer houdt het op zeven dagen. Maar zelf wil ik altijd veel sneller weer aan de slag”.

Trots op zijn recente prestaties is Mohamed Amine nog niet. “Een moment van trots moet nog komen en daar werken we naartoe. Ik ben extreem kritisch. Na iedere training en wedstrijd wil ik een betere versie van mijzelf zijn”.