Ingezonden: Het wel en wee van het ooievaarsgezin
Algemeen
33
keer gelezen
Capelle - Arianne Burgers schreef dit stuk voer het ooievaarsgezin in Capelle:
‘Al een poosje mogen we genieten van het ooievaarsgezin met 3 jongen. De laatste weken deden de jongen steeds meer pogingen om hun vleugels uit te slaan. Het uitvliegen zou dan ook niet lang meer duren. Afgelopen zondag 16 juli was het dan ook zover. Op deze mooie ochtend spreidden ze hun vleugels en maakten ze hun eerste vlucht met beide ouders boven het nest en gingen uiteindelijk op verkenning. ‘s Middags landde één jong op het nest terug. Gewond, net boven zijn poot. Misschien ergens tegenaan gevlogen, wie zal het zeggen. Eenzaam en alleen zat hij daar die middag. “Komen ouders terug na het uitvliegen of wordt het jong aan zijn lot overgelaten” was voor mij een raadsel. Maandagavond rond 21:30 uur toch nog maar even kijken hoe het gaat met de gewonde ooievaar. Tot mijn verbazing zat één van de ouders op een lantaarnpaal in de buurt van het nest en werd de gewonde jonge ooievaar vergezeld door de andere twee. Gelukkig, ze keren toch nog terug voor een tijdje en het jong wordt niet verstoten. Dinsdagmiddag kan ik het niet laten om nog even op bezoek te gaan. En ja, het hele nest is leeg. Wat fijn dat ook het laatste jong nu mee is. Maar wat schetst mijn verbazing… De ouder en de drie jongen vliegen boven mijn hoofd, vergezeld door een buizerd. Ze vlogen hoog en kwamen steeds lager, vlogen vlak boven me langs en ik kon zien dat ook de gewonde ooievaar heel goed zijn best deed. Wat een belevenis ! Ouder en twee jongen vlogen richting de Wiekslag. Het andere jong stopte nog even op zijn veilige haven, maar na een minuut of tien en een poging van de ouder vertrok ook deze nu richting het Hitlandbos. Eind goed, al goed? Het begin is er gelukkig. Nu is het afwachten wanneer ze gaan trekken. Het blijkt dat de jongen eerder gaan trekken dan hun ouders. Zolang het nog kan genieten we van het wel en wee van deze mooie vogels.’