Column Gerard Vermeeren: Aardrijkskundeles (deel 2)

Capelle - Dit is de column van Gerard Vermeeren van deze week in de IJsel en Lekstreek (editie Capelle).

De zee als stroop, traag gaan de golven op en neer. Ik sta op de boeg van het schip dat me naar Lerwick, Shetland eilanden brengt. Het zomers licht maakt de avonden langer, waardoor ik tot ver na tienen de zee in volle glorie kan aanschouwen. Het noordelijkste stukje Groot-Brittannië steekt fier de Noord-Atlantische Oceaan in. De eilandengroep kondigt vanuit het noorden de komst van een groter eiland aan. De vlaggen bij aankomst in de haven van Lerwick doen autonomie vermoeden. Het witte Scandinavische kruis tegen een blauwe achtergrond. Van een ander blauw dan de Schotse vlag: zachter. Bestuurlijk gezien horen ze bij Schotland dat op haar beurt weer bij het Verenigd Koninkrijk hoort. De eilandengroep zou dus drie vlaggen kunnen hijsen. Op het achtersteven van een schip zouden drie masten staan - één voor iedere vlag. De voornamelijk bruingrijze huizen die Lerwick rijk is, doen een eenheid vermoeden. Ook de nieuwere huizen blijken aan de kleurvoorschriften te moeten voldoen. De mensen zijn te druk en te trots op hun eilanden om zich druk te maken over autonomie! Trots vertelt de man naast me dat er vorige week twee orka’s pal voor de kust zwommen en een badgast verrasten. De taxichauffeur, die mij naar het uiterste zuiden rijdt, wijst me bij voortduring op de mooie landschappen. Vertelt me wanneer de zon voor het laatst lang scheen. Hij wijst me feilloos de weg naar de kolonies papegaaiduikers, die het eiland rijk is. Hij verontschuldigt zich voor het feit dat een groot deel al gemigreerd is. Ze voelen zich bevoorrecht inwoners te mogen zijn van de eilanden. Er is ook sprake van een zekere nuchterheid: ‘Waarom zouden we ons willen afscheiden?’ Ze voelen zich vooral verwant. Verwant met Schotland, het Verenigd Koninkrijk, maar ook met de Noren, die het ooit - 900 jaar geleden - bezaten. De Shetlanders zijn niet uit op een status aparte. Het ontbreekt hen simpelweg aan de reden daartoe. Wanneer ik een aardrijkskundeles geef, zal ik hun vragen beantwoorden. Ik zal hen anekdotes vertellen. Maar ik zal ze vooral ook nieuwsgierig maken, zodat zij de wereld met eigen ogen willen gaan ontdekken.

Uit het volgende week bij uitgeverij Boekscout.nl te verschijnen ‘Een raar seizoen en een rare vogel’. Eerder verscheen bij dezelfde uitgeverij ‘Zeewaardig’.