Column Gerard Vermeeren: De Catalaanse ster (deel 2)

Capelle - Dit is de column van Gerard Vermeeren in de IJssel en Lekstreek (editie Capelle) van deze week.

Barcelona wordt bevoorraad rond negenen. Wanneer ik het Plaça Reial oversteek, is het een komen en gaan van busjes en vrachtwagens. Op dit vroege tijdstip bewonderen mensen al massaal de door Gaudi ontworpen straatlantaarns. Met moeite manoeuvreer ik mij ertussen door naar mijn favoriete koffietent.

Het bekijken van het honingraat raampje in het Casa Calvet komt mij keer op keer op weerstand te staan. Een woedende Catalaan dit keer, die mij verbiedt om maar enigszins naar binnen te kijken. De vorige keer versperde ik de ingang. Voelen ze zich achtergesteld? Ze staan niet in de top drie, nee. Het valt hen klaarblijkelijk zwaar in een monument te wonen. Een mengsel van tekortkoming, verongelijktheid, frustratie en boosheid valt over me heen.

Met mijn jack aan val ik weg in de dag die grijs is. Ik ben een contrast met het rood, geel, blauw en wit van Catalonië. De mozaïeken en de vele Desigualwinkels hebben met hun veelkleurigheid alle kleuren geabsorbeerd, zo lijkt het. Ik duik de gotische wijk in waar de kleuren minder schreeuwerig zijn. Ik wandel in het eind van de negentiende eeuw. Het grauwe en grijze van de gevels en plaveisel bevalt me prima. Het maakt het Casa Batlló tot een pareltje.

Ik kom een man tegen; witte baard en klein van stuk. Zijn hoed en lange zwarte jas maken zijn gestalte nog kleiner. Hij beweegt zich met zijn stok langzaam voort in mijn richting. Nu valt me zijn vriendelijke gezicht pas op. Uitermate geschikt voor knipogen. De pretoogjes nodigen me uit Hola te zeggen tegen deze wildvreemde man. Dat de man angstvallig veel op Antoni lijkt, bezorgt me een koude rilling. Een fractie later is een gulle glimlach waarneembaar op mijn gezicht.

Zelfstandig in denken en zelfstandig in doen! Antoni Gaudi, Joan Miró, Salvador Dali en onze eigen Johan Cruyff. Onafhankelijke geesten, geboren en de laatste omarmd in Catalonië. Autonomie is niet genoeg; zelfstandigheid is het streven.

Ik word één ster gewaar boven Barcelona. Zal die dan van een onafhankelijk Catalonië zijn?

Uit het in september 2017 bij uitgeverij Boekscout.nl verschenen: ‘Een raar seizoen en een rare vogel’. Van de schrijver verscheen eerder bij dezelfde uitgeverij het boek ‘Zeewaardig’.