Column Gerard Vermeeren: Bainbridge Island (deel 1)

Capelle - Dit is de column van Gerard Vermeeren in de krant (editie Capelle) van deze week.

Ik sta naast een Sequoia die als een hoge golf elk moment dreigt neer te slaan als gevolg van het gewicht van een pak sneeuw.

Ik ben op weg naar Bainbridge Island, Washington, Verenigde Staten. In de noordwest Pacific, zoals dit uiterste noordwesten genoemd wordt. Ik ben vertrokken uit Salt Lake City. Ik ben alweer even onderweg door de tweede staat in het noordwesten. Utah heb ik al achter me gelaten. Het millennium zelf breng ik door op de grens van Idaho en Wyoming nabij het Yellowstone N.P.

Onder me een gehuurde sneeuwscooter. Na een korte instructie vanmorgen heb ik de scooter inclusief helm en kleding meegekregen. Al snel merk ik dat de topsnelheid van het gele monster 70 km/u is en dat op de sneeuw. Het eerste stuk draai ik het gas dan ook maar half open.

Honderden paar ogen staren me vanachter laag struikgewas aan. De bizons zijn wel wat gewend, maar dat er voor hen gestopt wordt, is nieuw. Tussen de bomen zie ik een zeearend goed gecamoufleerd op de hoogste tak zitten. Had ik het zelf niet gezien, dan hadden de twintig sneeuwscooters voor me mij er wel op gewezen. Het nationale symbool kijkt strak voor zich uit. Zijn witte kop valt weg tegen de achtergrond. Een stuk verder begint het scooterverkeer op te stropen. Old Faithful is nabij, dat is zeker. Tussen honderden rupsbanden parkeer ik de mijne. Nummer 3196 moet ik onthouden, want de meeste zijn geel. De ‘Oude Getrouwe’ is majestueus. Elke eruptie van de geiser gaat vergezeld van oh’s en ah’s door het toegestroomde publiek.

Ik passeer een warmwaterpoel vlak naast de weg. Voor het eerst zie ik daadwerkelijk asfalt. Door de warmte is de sneeuw hier voor enkele vierkante meters weggesmolten. De hele tijd volgde ik platgereden sneeuw, ervan uitgaande dat het de weg was. Nu op de terugweg weet ik het pas zeker. In een bocht moet ik vol op de rem. Zes scooters staan midden op de weg stil. Ze hebben een wolf gespot. En inderdaad zie ik de wolf honderden meters verder weg huppelen. Groot beest, maar van deze afstand niet meer dan een hond.

Uit het in september bij uitgeverij Boekscout.nl verschenen boek ‘Een raar seizoen en een rare vogel’.