Column Sophie Dijkgraaff: Taxi

Capelle - Dit is de column van Sophie Dijkgraaff in de krant van deze week.

Het verjaardagsfeest zou ‘s middags beginnen en tot in de vroege uurtjes voortduren zo stond op de uitnodiging. Vooral het tijdstip van huiswaarts keren maakte dat ik op de heenreis voor de bus koos, terug was een taxi de oplossing. Bijkomend voordeel, er kon gedronken worden.

‘t Is leuk maar vooral bij een ander!

Zo geschiedde. Op de geplande dag en het juiste tijdstip stapte ik het uitbundig versierde huis van mijn vriendin binnen. Niemand kon nog twijfelen over de aanleiding van het feest: SAAR, was van gekleurde slingers af te lezen. Wat een geluk dat mijn huis destijds van zulke feestversiering verschoond is gebleven… ‘t Is leuk maar vooral bij een ander!
Goed. Ik kan alleen maar schrijven dat het feest héél geslaagd was, wat het extra spijtig maakte dat de wijzer van de klok de twee aantikte voor ik het wist. Het moment om een belletje naar de taxicentrale te plegen. Het eerste taxibedrijf weigerde de rit naar Krimpen om mij vervolgens naar Capelle te brengen. Gelukkig beloofde de tweede centralist binnen vijftien minuten een auto. Probleem opgelost? Welnee. De chauffeur meldde zich inderdaad binnen een kwartiertje maar met een busje wat ik niet direct de noemer taxi zou geven. En om dan met een strakke rok elegant op de voorstoel te klimmen... Niet te doen! Natuurlijk merkte de chauffeur dat ook waarop hij tijdens mijn worsteling de slimme opmerking plaatste: ‘Lukt dat wel?’ Antwoorden leek mij overbodig. Nadat ik eindelijk zat vuurde hij opnieuw een vraag op de me af: ‘Ik neem aan dat u weet hoe ik moet rijden?’ Nu ben ik zo’n mal mens dat tijdens zo’n ongemakkelijke situatie niets durft te zeggen. Dus toen de beste man en passant ook nog liet weten dat er dringend getankt moest worden liet ik alleen een zucht over het dashboard rollen. Volgende keer ga ik weer met mijn auto op pad!