Column Sophie Dijkgraaff: Onzeker
Algemeen
39
keer gelezen
Capelle - Dit is de column van Sophie Dijkgraaff in de krant van deze week.
Niets vraagt méér om de juiste uitdossing dan een nieuwjaarsreceptie. Zo’n bijeenkomst draait tenslotte niet alleen om het overbrengen van de beste wensen, er wordt ook druk genetwerkt. ‘t Is daarom wel fijn als de eerste indruk gelijk de juiste is. Nu is het geval dat ik door onzekerheid altijd twijfel of ik dit soort bijeenkomsten wel wil bijwonen. Meestal ga ik alleen, wat niet alleen de entree bemoeilijkt, begin ook maar eens spontaan een praatje met een onbekende feestganger. Laatst heb ik de binnenkomst driemaal overgedaan. Mensen die dat toevallig hebben gezien – vermoedelijk niemand want dat is het nare, terwijl ik me énorm druk sta te maken word ik totaal niet opgemerkt – zal vast gedacht hebben: ‘Wat is dat voor mal mens?’ Het zou dus meteen een eigenaardige eerste indruk zijn geweest …
Vorige week had ik een 2e nieuwjaarsreceptie wat maakte dat opnieuw de vraag der vragen dagenlang door mijn hoofd rondtolde: ‘Wat trek ik aan?’ Voor een vrouw geen vreemde vraag, mannen worden er doorgaans dól van. ‘Je hebt toch genoeg?’ En dat is ontegenzeggelijk waar. Toch, meestal mis ik voor dit soort gelegenheden net dat éne vestje, jasje, rokje of die kekke broek welke ik afgelopen week heb gezien op de Koperwiek maar uit financiële overweging – ook een eindejaarsuitkering is niet bodemloos – daar heb laten hangen. Of ik heb dat ene vestje, jasje, rokje wel maar mis net een panty in de juiste kleur…
Om hopeloos van te worden.
Goed. Om kort te gaan, de tijd die ik besteedde aan kleding, haar en make-up waarna het geheel gecompleteerd werd met een paar prachtige laarzen – die had ik tijdens het winkelen wel gekocht – duurde een halve dag. Hoe lang denkt u dat de receptie duurde?
Nog geen uur…
Heb ik nu toch nog een goed voornemen te pakken?