Drie keer Sophie

In de kerktoren van de Sint-Hubertuskerk waaruit het uurwerk is gehaald staat de afdruk nog van de laatste tijdsaanduiding. Vijf over vijf was het op de Dageraadplaats in Antwerpen toen de tijd stil bleef staan. Ik zit op het terras van een lokale uitbater in afwachting van een concert in de nabijgelegen Kreeftstraat. Het is vijf over zes!

Twee weken later begeef ik mij onder landgenoten van haar in het Palladium theater in Malmö. Een sjiek theater waarin mensen zich ook ineens als snobs gaan gedragen, zodra ze de foyer betreden. Aan statafels wordt het door hen bestelde eten genuttigd. Een gong doet ons over de marmeren trappen verplaatsen naar de zaal.

Een avond en een kleine driehonderd kilometer verder in Göteborg is het al niet anders. Mensen houden plotseling hun glas anders vast, nippen aan hun glas en zijn beheerst uitgelaten. Opgedoft en in niet lekker zittende kleding schuifelen ze door de 19e-eeuwse foyer van het Stora Teatern. Vriendelijk groetend met een ingehouden glimlach.
Aan alle platgetrapte kauwgommetjes die ik op straat zie als ik door het venster van de foyer kijk, zie ik dat ik in de 21e eeuw ben. Het beeld wordt bevestigd als ik jongelui met koptelefoons op voorbij zie struinen.

Wanneer ik de zaal betreed val ik opnieuw twee eeuwen terug. Voor de derde keer in twee weken tijd bezoek ik een concert van de Zweedse singer-songwriter Sophie Zelmani. Meer dan twintig jaar had ik erop gewacht - ze trad voornamelijk in Zweden en China op. Nu had ik de kans schoon gezien haar in korte tijd driemaal te bewonderen.

‘Will it be a fine memory’ zijn de eerste woorden die gezongen uit haar mond komen. Het bekende van haar stem dat nu uit een levend personage komt, maakt me stil. Voor drie avonden lang.

Van Gerard Vermeeren zijn de boeken ‘Zeewaardig’ en ‘Een raar seizoen en een rare vogel’ verschenen bij Boekscout.nl