Kinderstemmen

Begin deze maand was het eindelijk zover. Na een krappe twee jaar soebatten over een geschikte plaats, waarmee en passant drie ton aan gemeentegeld in de zakken van ontwikkelaars en vergunningverstrekkers verdween, is begin deze maand in het Schollebos speelplaats De Watervallei geopend. Zijn de problemen nu opgelost? vroeg ik me af. Is er bijvoorbeeld voldoende gekeken naar de bereikbaarheid met het ov? Voor een antwoord raadpleegde ik Routeplanner. Zo leerde ik dat een kind vanuit de wijk Fascinatio er ongeveer een uur over doet om via station Alexander in het Schollebos te komen. ‘t Kan natuurlijk zijn dat ik me druk maak om niets. Dat er in de wijk Fascinatio alleen kinderen wonen die fietsen. Of op vakantie gaan naar de camping in Frankrijk. Tot zover het zuur.

Zorgeloze zomerdagen

Omdat het spraypark er nu toch is, besloot ik vanmorgen eropuit te gaan. Hoe zou het speelparadijs geworden zijn? Is er genoeg belangstelling onder de jeugd om er te spelen? Op de laatste vraag kreeg ik als eerste antwoord. Nog voor ik De Watervallei bereikte vlogen vrolijke kinderstemmen mijn oren binnen. Eenmaal gearriveerd werden ook mijn ogen getrakteerd. Kinderen sprongen zingend en lachend onder fonteinen door. Daarnaast mocht ook de eerder nutteloze klimtoren, de nieuwe calisthenicstoestelen en freerunelementen zich op bezoek verheugen. Op de grasvelden rondom de speelplaatsen zaten ouders of de oppas genietend toe te kijken. Het deed me denken aan mijn jeugdjaren, toen water nog niet het kenmerk ‘koud’ bevatte en ik samen met mijn broer en zus de zee indook. Ook mijn ouders zaten op een plaid geamuseerd toe te kijken. Limonade en lekkers onder handbereik. Het waren eindeloze, zorgeloze zomerdagen die ik voor altijd in mijn herinneringen meedraag. Dat geluk wens ik àlle kinderen van Capelle: zorgeloze zomerdagen en waterpret!