Zanzibar

Tom was een innemende en integere man. Begaan met zijn gasten, goed voor zijn personeel en betrokken bij het leven op het Oost-Afrikaanse eiland. Hij had van het begin af aan eilanders betrokken bij het verwezenlijken van zijn droom. Had Masai in dienst en probeerde de Afrikaanse sfeer willens en wetens te behouden.

Hij had alleen een grote hekel aan de muggen. Deze weerhielden potentiële klanten ervan te komen uit angst. Angst dat er zich malariamuggen van de dodelijke variant onder hen zouden begeven. Hij kon behoorlijk stampij maken over de negatieve berichtgeving hierover. ‘Corrupte berichten van het vasteland’, noemde hij het. ‘Ze willen de toeristen daar houden om nog meer geld uit hun zakken te kunnen kloppen. Zanzibar een gevaarlijk eiland door de malaria, kom nou toch!’ - Ik was al ziek geworden zonder één voet gezet te hebben op dit Afrikaanse eiland. De verplichte inentingen hadden me koortsig gemaakt. En de eetlust was me voor een paar dagen vergaan. Ik slikte ook iedere dag trouw mijn malariapillen.
Hij vertelde het me tijdens één van die late middaggesprekken aan de bar op het strand. Geregeld trof ik hem daar. Hij noemde het ‘feeling houden’, maar het kwam meer over als een verontschuldiging wanneer ik hem daar weer trof.

We spraken die bewuste middag tevens over 11 september 2001. Hoe dat zo kwam weet ik niet meer, want de relatie tussen de pilletjes die ik blijkbaar onnodig slikte en de terroristische aanslag op het WTC van New York is een vreemde. Wellicht was de relatie Tom zelf, die over beide zo resoluut sprak. Dat de vorige column over zijn eiland op 11 september was verschenen, wisten we toen nog niet!

Van Gerard Vermeeren zijn de boeken ‘Zeewaardig’ en ‘Een raar seizoen en een rare vogel’ verschenen bij uitgeverij Boekscout.nl. De columns die Gerard voor de IJssel- en Lekstreek schreef, zijn na te lezen op Facebook: Gerard Vermeeren - Schrijver.