Column Sophie Dijkgraaff: Tweeduizend twintig

Capelle - Nog even en de kerst gaat van start! Hebt u intussen alles in huis? Eten, cadeaus en al wat verder nodig is om dé dagen goed door te komen? Ik wel. Mijn kerstviering is dan ook al jaren stressvrij, cadeauarm en overzichtelijk. Zo begin ik het geboortefeest met een avondje snotteren tijdens All You Need Is Love waarna ik, heel ouderwets, een of andere superromantische kerstfilm in de dvd-speler knal. Worden de traanbuizen geheid nog verder schoongespoeld.

U bent volwassen, u denkt na

Eerste kerstdag kent ook weinig verrassingen. De dag begint met lummelen en dan: aan de slag met de pannetjes van het gourmetstel! Bakken en braden met de héle familie. Allemaal gekleed in bespottelijke kersttruien. U kent ze wel. Van die truien waarop rendieren met rode neuzen of de kerstman met een pompoen aan zijn muts waarin je – HO HO HO! – kunt knijpen. Overigens, mijn trui heeft een kerstboom voorzien van knipperende lichtjes. Fouter kan niet.
Na dit alles is het tijd voor een uitbuikdag. De enige inspanningen die ik dan lever is een rondje Schollebos om alle gourmetcalorieën te verbranden en, zoals dat gaat in deze periode, achter- en vooruit kijken. Niet dat ik goede voornemens ga verzinnen. Welnee, in de roes van december lijkt alles makkelijk, maar – OEI! – als het nieuwe jaar eenmaal gestart is …
Want dat begint natuurlijk direct na de kerstdagen en oudjaarsdag. Het jaar tweeduizend twintig of zo u wilt, twintig-twintig in. Allicht met het afsteken van vuurwerk. Wees gerust, ik ga geen preek houden over het (on)nut van deze traditie of de angst onder de (hulp)honden, huiskatten en buitenbeesten tijdens al dat geknal. En ook het wel of niet dragen van een speciale vuurwerkbril laat ik aan u. U bent volwassen, u denkt na. Ik wens u gewoon een prachtig uiteinde en een mooie start van het nieuwe jaar!

‘t Liefst met beide ogen en al uw ledematen in tact … OEPS!