Column Sophie Dijkgraaff: Design
Algemeen
41
keer gelezen
Capelle - Wachtende op mijn vriendin waren er veel manieren om de tijd te doden. Ik kon mensen bekijken, nutteloos de menukaart van voren naar achteren doornemen – we gingen alleen koffiedrinken – of de motiverende plaatjes op de muur lezen. Teksten als wijze raad voor blindemans ogen. In de praktijk gebruik je al die kennis nooit, toch? Dus doodde ik de tijd met het staren naar led theelichtjes die nu eens niet leken op zenuwachtig flikkerende straatverlichting.
U kent die winkel wel
Nadat Nina was gearriveerd kreeg ik door de vele ó dat herken ik’s die over tafel rolden, een zalig gevoel van verbinding. Heel trendy overigens, verbinding maken. Er zijn zelfs trainingen voor. En tips. Te vinden op internet. Ik geef het maar even mee … Terug naar Nina die intussen doorgestoomd was naar het onderwerp: milieu. Zelfs in een gesprek met mijn vriendin valt dit thema niet te vermijden. Hartstochtelijk deelden we onze visie over wat beter kan op dit vlak. Zo vroeg ik me af of heel Nederland wel bezig moet blijven huis na huis te metamorfosen volgens de laatste trends. Nieuwe keukens, nieuwe badkamers en dan die industriële draad designlampen die als een plaag over ons land razen. Vreselijk! Plechtig beloofde ik Nina me met dit modeverschijnsel niet in te laten. Heeft zij ze al! In één klap was onze verbinding verbroken.
Dat kwam weer goed nadat we eensgezind hadden vastgesteld dat de theelichtjes, waar ik tussentijds naar was blijven loeren, niet van echt te onderscheiden waren. Bijna. Ja, ook mooi nep blijft nep. “Waar verkopen ze die geslaagde imitatie?” De serveerster beantwoordde mijn vraag: “Misschien bij de Action op de Koperwiek?” U kent die winkel wel. Karrenvrachten vol spullen rollen we daar dagelijks naar buiten. U niet? Knap! Goed, ze stonden er. Witgele led theelichtlampjes. Volgens de verpakking. En dat was een leugen.
Op mijn aanrecht staat nu flikkerende straatverlichting.
Bah!