Column Sophie Dijkgraaff: Kort lontje

Capelle - Ik heb er altijd van gedroomd – een schilderij maken à la Rubens met van die lekkere vlezige mensen die zich totaal niet schamen voor een rolletje meer. Ik zag mezelf dan staan achter een schildersezel met in mijn hand een verfpalet vol zelfgemengde kleuren, op mijn hoofd zo’n kunstzinnige baret die de ‘oude’ schilders ook altijd ophebben. Het zonlicht zou mijn modellen net zo mooi belichten als te zien is op de schilderijen van William Turner of Margaretha Haverman. Ja, als je droomt moet je groots dromen, nietwaar? Helaas. Zoals Marco Borsato ons lang geleden al duidelijk maakte – de meeste dromen zijn bedrog. Al jaren ligt er op mijn kast een schetsblok te verstoffen. Dat komt omdat na twee mislukte verfstreken mijn perfectionistische ikkie zó geïrriteerd raakt dat papier en kwast linea recta verdwijnen naar de plek waar ik ze eerder vandaan haalde. En nu leest u de rustige versie. Geloof me, in het echt gaat het er een stuk minder braaf aan toe.

U kunt ze kopen, huren of ervoor sparen!

Nee, laat mij maar schrijven. Dat lukt ook niet altijd in één keer maar na even peinzen vind ik altijd wel een beginzin waarmee ik hoop u te verleiden verder te lezen. Of een mooi einde, zodat u mij met een glimlach als kattenbakvulling gebruikt. Ja, laten we eerlijk zijn, mijn stukjes zullen nooit ingelijst aan uw muur hangen, toch? Dat kan (Capelse) schilders wel overkomen. Neem Ria van Meijeren. De schilderijen die zij maakt van bloemen en vlinders zijn levensecht. Haar kleurrijke tableaus met in de hoofdrol vissen, deden me even aan Pablo Picasso denken. En zo kent onze stad meer schilders die beeldschoon werk afleveren: Laura Korver, Bert Vernooij, Jan Paludanus. Zomaar een paar namen van wie het oeuvre een plekje aan uw muur verdient. Het fijne is, via de Kunstuitleen kunt u ze kopen, huren of ervoor sparen!