‘Niet alles is nog op orde in Aquapelle’

Capelle - Onderstaand bericht kreeg de redactie van Sjors Los, voorzitter stichting Belangengroep Gehandicapten Capelle aan den IJssel. Hij meldt daarbij wel dat één van de aandachtspunten inmiddels is opgelost. ‘De invalidenparkeerplaatsen zijn in orde gekomen: de palen met de borden staan er.’

‘Na een rondleiding medio oktober in het zwembad ‘Aquapelle’ bleek dat een aantal zaken (nog) niet op orde was. De bedrijfsleider van Sportief Capelle BV (beheerder namens de gemeente Capelle aan den IJssel), verzorgde de rondleiding aan de Belangengroep Gehandicapten Capelle aan den IJssel (BGC). Het vinden van het zwembad zelf, qua route-aanduiding laat op dit moment nog zeer te wensen over. Ook het parkeren van invalidenvoertuigen is nog niet klaar. Er zijn weliswaar gekruiste markeringen aangebracht in de parkeervakken, vlak vóór de ingang, maar de vereiste bebording ontbreekt en het weggedeelte is afgezet. Er is geen tijdelijke oplossing bedacht voor gehandicapte mensen die met een aangepaste auto komen. Een omissie van de gemeente.

De grote brede trappen zijn niet gebruikersvriendelijk te noemen en zijn zelfs risicovol c.q. onveilig wanneer men deze van bovenaf naar beneden betreedt zonder de leuning te gebruiken. Er is slechts één trapleuning en een kleurmarkering per trede ontbreekt.

De ingang op de begane grond: ons bleek dat het camerastandpunt vanuit de receptie niet de persoon ziet wanneer deze in een rolstoel zit en aanbelt. Dit is een kwestie van afstellen, maar is kennelijk niet eerder beoordeeld. Het aanbellen is niet duidelijk aangegeven waardoor je mogelijk in het geheel niet waargenomen wordt. Bij slecht weer buiten is dat geen pretje. Een eventuele hellingbaanconstructie met de juiste hellingspercentages naast de brede trappen zou een oplossing kunnen bieden, maar is kostbaar.

In de gang van de kleedkamers op de begane grond, ingang naar de sporthal, hangt halverwege een ‘vluchtplantekening’. Deze zou aan tevens het begin van elke gang moeten zijn en duidelijk maken welke richting men moet vluchten bij een calamiteit, zoals brand. Een dergelijk plan zou ook lager opgehangen moeten worden, niet iedereen is 1.90 meter. Bij een zijgang zou een paraboolspiegel opgehangen kunnen worden om elkaar te zien naderen vanuit de andere gang.

In het douchegedeelte voor een zittende gehandicapte hangt de ophangconstructie van de douchegreep te hoog. Een kwestie van lager bevestigen.

In het zwembad(gedeelte) is een deur in een verre hoek welke als nooduitgang dient. Deze deur is op afstand bijna niet te zien en is niet voorzien van een groot duidelijk opschrift dat dit een (de) vluchtweg is bij bijvoorbeeld calamiteiten, zoals brand.

.

De onveiligheid zit ook ná deze deur: direct na opening is er een open trapgat met een trap naar beneden, waardoor het risico van vallen en verdringing (bij calamiteiten) bij die deur als ernstig onveilig moet worden beschouwd. Als voorbeeld het in paniek verlaten van het zwembad, zoals bij een discotheek of bij een bioscoop: iedereen verdringt elkaar en duwt elkaar naar voren. De BGC vindt dit zeer onveilig.

In de kleedhokruimten zijn (vaste) grote glazen ramen aangebracht waarop kleine licht gekleurde markeringen zichtbaar zijn. De onderzijde van deze ramen zijn transparant. Om aan de andere kant te komen van die ramen, bijvoorbeeld naar de doucheruimten, moet je via een kleedhokje daar naar toe lopen. De afsluitende ramen zijn zodanig transparant dat iemand letsel kan oplopen omdat dit permanent dichte raam niet als zodanig herkend wordt.

Op de publieke tribune is een horizontale betonnen markering aangebracht in dezelfde kleur als de achtergrond. Deze markering is vermoedelijk bedoeld als opstelplaats voor iemand in een scootmobiel, een rolstoel of voor een kinderwagen. Doordat vanwege de kleurstelling deze betonnen rand niet opvalt, kan het mogelijk gebeuren dat iemand tegen die rand struikelt, al dan niet zittend in een rolstoel of in een kinderwagen, en voorover struikelt over het hekwerk.

Bij een aantal toegangsdeuren ontbreekt een technische voorziening (drukknop) om de deur automatisch te (laten) openen, zowel aan de ene als aan de andere kant. Deurdrangers zijn niet overal aangebracht en sommige deuren zijn (te) zwaar voor mensen met een geringe spierkracht. Als voorbeeld:

Algemeen

Het aantal hartmassage-apparaten (defibrillators) is thans (12 oktober 2020) één. Er worden vier apparaten verwacht. Deze defibrillators behoren in ruimten geplaatst te worden waar publiek verwacht kan worden en makkelijk bereikbaar is. 

Zelfs in de (afgesloten!) EHBO-ruimte ontbreekt een defibrillator.

Bij sommige vluchtdeuren is er wel een klink als handgreep aan de buitenzijde, maar niet aan de binnenzijde. Daar is een stompe handgreep waardoor je die deur slechts aan één kant kan openen. Omdat vrij overal een alarmsignaalknop of telecommunicatie ontbreekt, is dit niet veilig wanneer aan de andere kant van de deur belandt en er geen weg terug mogelijk is doordat een deurklink ontbreekt.

Niet in elk MiVa-toilet (mindervaliden) is aan de binnenzijde van de toegangsdeur een horizontale greep bevestigd om de deur (zittend in een rolstoel) achter je dicht te trekken.

Wanneer je lid wordt van de zwemvereniging, kan je zwemmen op bepaalde tijden. Wanneer je geen lid bent blijft alleen de zondag open voor familiezwemmen. Dat is erg weinig voor een publiekelijke toegang. Je kunt dus niet ‘zomaar’ besluiten om te gaan zwemmen op dagen en tijden dat het de gebruiker beter uitkomt.

Er is een moderne tillift en een rolstoel aanwezig.

De BGC is van mening dat het zwembad ‘Aquapelle’ nog niet geheel op orde is qua veiligheid, gebruik en toegankelijkheid. Niet alleen voor mensen in een rolstoel maar ook voor andere gebruikers.’’