Column Cor Hulsbus: Vaccineren met René

Capelle - Zaterdag 27 maart. Met de brief in de hand loop ik naar de ingang van het IJsselland Ziekenhuis. Het is deze zaterdagochtend erg rustig, zo lijkt het. Maar niets is minder waar. In de grote witte tent voor de ingang staat al een rij wachtenden. Ex-basisschoolleraar Hugo de Jonge hoor ik het weer zeggen: “Mondkapje voor en was je handen.” Zo gezegd, zo gedaan. Aansluiten in de rij, al ware het De Kuip. Ik verwacht 600 uitverkoren mensen met beperkingen die er slecht uitzien, maar het tegendeel is waar. Vooral vijftigers die vrolijk de wereld in kijken wachten op hun eerste Modernaprik.

This is the moment, this is the day

Nooit verwacht dat René Froger nu door mijn hoofd zou spoken. De man die ik tijdens een opnamedag in het Dolfinarium alleen aandacht voor de kinderen met een beperking zag hebben als de camera’s draaiden, zingt rond in mijn gedachten. Waar miljoenen landgenoten wachten op een prikkie, sta ik al hier. In de grote hal mogen we op een stoel wachten en steeds een stoel opschuiven. Is dit wel handig? Ik blijf staan en verander het gedrag van anderen. Iedereen blijft nu staan, toch opmerkelijk.

Dan is het eindelijk zo ver. Een club enthousiaste medici staat klaar. Mouw opstropen, naald er in en het wondermiddel verdwijnt in mijn niet geblesseerde arm. Kwartiertje wachten en Moderna zorgt dat het lichaam zich wapent. Met een totaal ander gevoel verlaat ik het IJsselland. Tot over 4 weken. Nu maar hopen dat Cor zonder corona verder door het leven kan.

Reageren op deze column? Stuur dan een mail naar redatie.ijl@dpgmedia.nl!