Een ‘Xerxaan’ in hart en nieren
Algemeen
50
keer gelezen
CAPELLE AAN DEN IJSSEL - Het aantal voetballers dat bij Piet Huurman op de massagetafel heeft gelegen? Het moeten er haast ontelbaar veel zijn geweest de voorbije 47 jaar. Want zo lang is de inmiddels 79-jarige Capellenaar al verzorger bij voetbalvereniging XerxesDZB.
Door Jan Timmer
“Deze club is al ruim zeventig jaar mijn lust en mijn leven”, vertelt Piet Huurman vanaf zijn ‘praatstoel’ in zijn gezellige woning in Capelle-Schollevaar. “Ik werd lid op mijn achtste, hoewel je officieel tien moest zijn om je te mogen aansluiten.. Vrijwel mijn hele familie zat bij vv Hillegersberg, maar ik wilde per se naar Xerxes omdat daar ook vriendjes op zaten.Xerxes had een ongekend sterke jeugdafdeling. Coen Moulijn liep er rond. En jongens als Piet Kriesch en Jan Villerius. Zelf voetbalde ik tot mijn 28e. Een blessure belette om door te gaan. Inmiddels gaf ik al training aan jeugdteams en was ik leider van een ploegje. Na verloop van tijd besloot ik een sportmassagecursus te gaan volgen. In eerste instantie richtte ik me op het verzorgen van de jeugd, maar op een gegeven moment - ergens in 1970- vroeg het bestuur me of ik ook het eerste elftal voor mijn rekening wilde nemen.”
Wat volgde was een lange rij van hoogtepunten en soms diepe dalen. Promoties, degradaties, bijzondere spelers, speciale trainers; Piet Huurman was erbij en bleef erbij als contante factor rond Xerxes 1. Tot de mooiste momenten rekent hij de titels die Xerxes als amateurclub behaalde; kampioenschappen die de club tot in de hoogste afdeling van het amateurvoetbal brachten. Ook de wedstrijd tegen het Nederlands Elftal in 1974 blijft hem bij tot op de dag van vandaag. “Al die voetbalhelden p ons sportpark; dat was geweldig. Dat we er met een nulletje of tien af gingen was niet meer dan een detail”, lacht Huurman. Ook een trip nar Curacao hij nooit vergeten. “Dat was één groot feest. Er zij daar dingen gebeurd die nauwelijks te beschrijven zijn”, knipoogt hij. “Misschien dat ik er over uitweid in mijn memoires, want er zijn serieuze plannen om die in boekvorm uit te gaan brengen.”
Vorig jaar rond deze tijd dacht Piet Huurman overigens dat het over en sluiten was met zijn verzorgende hobby in voetbalsferen. Hij moest een hartoperatie ondergaan. “Ik kwam voor een proppie in mijn oor bij de dokter en meldde en passant dat ik wat druk op mijn borst had gevoeld de avond tevoren. Ik moest gelijk naar het ziekenhuis en werd binnen de kortste keren geopereerd.. Toen heb ik hem wel even geknepen hoor. Met mazzel en flink trainen ben ik echter teruggekeerd op de plek waar ik zo graag ben: sportpark Faas Wilkes. Bij die mooie club waar ik mijn hart al lang geleden aan verpand heb. Natuurlijk merk ik soms dat de 80 begin te naderen, maar op zich voel ik me nog super fit en heb ik ook de snelheid nog die nodig is om snel bij een geblesseerde speler te zijn. Zolang ik me er goed bij voel ga ik door. Ik besef echter ook dat je op deze leeftijd een mens van de dag bent. Als het niet meer gaat of ik de lol verloren ben, dan is het klaar. Tot die tijd geniet ik van de mensen om me heen, want tussen die jonge gasten verblijven is en blijft mooi. Ze noemen me stuk voor stuk ‘Ome Piet’ en ze hebben respect voor wie ik ben en wat ik doe. Ik ben er graag voor hen.”
“Het mooie van mijn vak is dat je voetballers niet alleen fit kunt helpen worden, maar ze ook op een andere manier kunt helpen”, weet Piet Huurman. “Op die massagetafel worden me dingen verteld of voorgelegd die de jongens niet zo snel bij de trainer zullen neerleggen. Dan komen ze met een bepaalde vraag en in het verlengde daarvan ‘Ome Piet, hoe zou u dat oplossen?’ Op zulke momenten kan ik altijd putten uit mijn levenservaring en vaak op een rustige manier adviseren. Dat contact met de jongens is goud waard, vind ik. Voor hen maar ook voor mij. Er is een vertrouwensbasis en die zorgt ervoor dat mensen naar me toe durven komen . Ze weten dat wat we bespreken binnenskamers blijft. Want zo hoort het.”
Piet Huurman is zo’n vier keer per week bij XerxesDZB te vinden. “Ik blijf overigens nooit lang hangen”, glimlacht hij. “Want thuiskomen bij mijn Christien vind ik ook erg fijn. We hebben het goed samen en zijn daarom ook graag met z’n tweetjes.”