Capellenaar dr. Otmar Henry Buyne krijgt biografie

Capelle - Roy Khemradj en dr. Otmar Henry Buyne kenden elkaar al uit Suriname. Hun vriendschap is meer dan een halve eeuw oud. Toen beiden na de staatsgreep in Suriname naar Nederland waren gekomen, vond er een hernieuwde ontmoeting plaats. Khemradj had al een biografie geschreven en vond dr. Buyne (woonachtig in Capelle) ook een interessante man. Daarom besloot Khemradj, dat hij ook zijn biografie graag wilde schrijven. Twee jaar werd daaraan gewerkt. Op 29 november verschijnt de biografie met als titel ‘Kan niet bestaat niet’.

Door Annemarie van der Ploeg

“Ik werkte bij de radio en dr. Buyne werd gevraagd om bij dat radiostation een keer in de week een voorlichtingsprogramma, een medische rubriek, voor de radio te verzorgen. Ik was technicus en bereidde alles voor; ik was programmamaker. Brieven moesten ook worden klaargelegd, zodat hij in dat uur ook vragen van luisteraars kon beantwoorden. De mensen konden ook bellen. Dat is een heel populair programma geweest. We begonnen ermee in 1978. Na de staatsgreep in Suriname in 1980 zijn we daar beiden weggegaan en in Nederland terechtgekomen. We werkten er elk op ons eigen terrein natuurlijk. In de journalistiek kwam ik hem weer tegen. Een hernieuwde ontmoeting dus. Ik was eindredacteur bij het NOS radioprogramma ‘Zorg en hoop’, een programma met actualiteiten over Suriname en Surinamers in Nederland. Ik herinner me dat hij in Rotterdam een kookboek presenteerde en ik maakte daar verslag van. Dr. Buyne had ook een eetclub, ‘Club Culinair Exclusief’. Daar ging ik een avondje kijken om te zien wat deze club voorstelde. Hij was ook politiek actief in Nederland. Dat was bij de NPS, de politieke partij uit Suriname. Twee jaar geleden bracht ik een biografie uit van een accountant uit Suriname. Ik vond het een leuke journalistieke activiteit om in het leven van mensen te duiken. Toen deze biografie klaar was, vond ik dr. Buyne ook wel een heel interessante man voor een biografie. Toen ik het hem vroeg was het antwoord geen ja en geen nee. Ik nodigde hem uit voor een lang weekend in een hotel, waar ik hem uitgebreid heb geïnterviewd. Zo ging het balletje rollen. We zijn gaan werken en verzamelen en we ontmoetten elkaar daarna bij het DE café bij het Centraal Station in Rotterdam. Dan planden we de afspraken zodanig dat we daarna bij een goede Chinees een hapje konden gaan eten. Dat heeft bij elkaar twee jaar geduurd. Op vrijdag 29 november, tevens de 90ste verjaardag van dr. Buyne, verschijnt zijn biografie. Dat is een leuke aanleiding voor de presentatie. Deze vindt plaats om 15.00 uur in het Postillion Hotel te Bunnik “, vertelt Roy Khemradj, auteur van de biografie.

Dr. Buyne is een veelzijdig man, die op heel veel vlakken actief is geweest. “Het is mij overkomen. Ik heb last van mijn veelzijdigheid. Ik heb zo veel zaken aangepakt en gedaan. Mijn medische studie ging er eigenlijk onder lijden. Eigenlijk deed ik mijn studie ernaast. Toen ik gesprekken voerde met Roy Khemradj, hoorde en las ik zaken, dat ik me afvroeg: “Hé, heb ik dat gedaan? Was ik erbij?” Van sommige zaken wist ik precies hoe dat allemaal was gegaan. Ik kan niet zeggen wat mijn voornaamste bezigheid was. Het was zo veel en ik had er ook plezier in en had het gevoel dat de omgeving er ook plezier van had. Koken is er het laatst bij gekomen. In mijn jeugd was het gebruikelijk volwassenen na te doen dus ik ‘kookte’ op mijn manier. Mijn eerste kookboek verscheen rond 2000.” Khemradj vult aan: “Tijdens zijn werkzame leven had hij al heel veel verzameld. Toen hij met pensioen ging, is hij intensief bezig geweest met het uitbreiden van kennis over de Surinaamse keuken.”

Schoenmaker

“Het was in mijn jeugd in Suriname gebruikelijk dat de jongens maar ook de meisjes na schooltijd beziggehouden werden en een vak gingen leren. Je koos iets, wat iemand uit je omgeving deed, zoals schoenmaker, timmerman, meubelmaker of blikslager. Je ouders redeneerden als volgt: Na schooltijd moet je werk hebben, je moet iets geleerd hebben en een bepaald vak beheersen. Dan kan je in ieder geval ergens mee beginnen. Ik heb dat ook gedaan. Ik ben ‘schoenmaker’ geweest. Met mijn eerste kapitaal, 20 gulden, ben ik met mijn moeder naar de Surinaamse Postspaarbank gegaan, waar ik het op een spaarboekje zette” legt dr. Buyne uit.

In 1983 kwam dr. Buyne naar Capelle en Rotterdam en werkte in huis ‘De Schie’, een huis voor alcoholverslaafden. “Veel allochtonen kwamen naar mij toe omdat ze het gevoel hadden dat ik ze begreep en ze dus beter kon helpen.” Khemradj vertelt: “In de psychiatrie keek men naar het ziektebeeld en probeerde dat te genezen. In de transculturele psychologie hoor je ook kennis te hebben van de sociale, religieuze en maatschappelijke kant van de cultuur van de mensen om het ziektebeeld in te schatten. Dr. Buyne kon zich inleven in hun situatie en stond eigenlijk een beetje aan de wieg van de transculturele psychologie.”

Zwarte Lions gouverneur

“Toen ik naar Capelle kwam, was ik niet meer actief als Lion. Ik ontmoette een vriend die een club wilde beginnen. Ik heb oud Lions uit Suriname verzameld. Wij zijn een van de actiefste Lions clubs in dit gebied geweest en ik werd gevraagd om gouverneur te worden. Zo werd ik de eerste zwarte Lions gouverneur in Nederland”, aldus dr. Buyne.

“Ik vind het vooral voor de jeugd belangrijk dat mijn biografie wordt uitgegeven en dat deze ze zal stimuleren om ook dingen te onderzoeken en dat ze zeggen: “Hier heb je een man die dat en dat heeft gedaan en ik kan dat ook!.” vertelt dr. Buyne. Khemradj besluit: “De filosofie van dr. Buyne is: Je moet iets op z’n minst geprobeerd hebben om te kunnen zeggen: het kan niet of het kan wel. Je kan niet zonder meer verkopen dat iets niet kan.”