Column Sophie Dijkgraaff: Anekdote

Capelle - Ik merk dat ik Google steeds leuker vind om iets op te zoeken. Zo was ik afgelopen week op zoek naar een Yogaschool waarbij het mij terloops opviel hoe sportief Capellenaren zijn. Googelt u maar eens op ‘sport Capelle’ en lange lijsten met clubs, verenigingen en sportscholen vullen het beeld. Wat ik daar trouwens niet vind maar we ook hebben: watersport. Echt, op zomerse dagen waan ik me zo in Giethoorn. Met één verschil. Hebben ze in het Overijsselse dorp alleen sloepen, bij mij trekt een heel assortiment bootjes voorbij. Hartstikke gezellig, al hou ik soms m’n hart vast voor de watervogels die zich – zoef! – uit de voeten moeten maken.

Wie heeft de grootste?

Enfin, kortgeleden hoorde ik een anekdote die mooi aansluit bij het thema watersport. Laat ik eerst de sfeer schetsen. Stelt u zich voor, zeven van de allerbeste stuurmannen en hun matrozen, sorry vrouwen, in een cirkel rond een tafel waarop bier, wijn en borrelnoten. Dan is het uiteraard wachten op een wedstrijdje: wie heeft de grootste? In dit geval: de grootste boot. Ene Willem was de winnaar. Hij had pas een megamotorboot aangeschaft waarmee hij reuze gelukkig was. Ik schrijf bewust ‘was’ want Willem’s geluk was van korte duur. Dat zit zo. Het was een zomerse dag toen Willem naar de waterkant reed om zijn boot in het water te gooien. Een fatale misser volgde. Natuurlijk was dat niet de schuld van de stuurman. Welnee! Al wat verkeerd liep werd veroorzaakt door de bouwvakkers die zo’n jaartje of twintig geleden de helling ietsje te steil aangelegd hadden en Moeder Natuur die diezelfde helling door de jaren heen bekleedde met een dikke laag slib. “Die auto gleed zo achteruit het water in met het hele zooitje er aan!” Ik heb gegierd, tot ergernis van de verteller die intussen ook zijn dagen googelend doorbrengt – op zoek naar een auto, trailer en boot!

sophiedijkgraaff.nl